Ο λαβύρινθος συνίσταται στην κάθε φορά νέα στροφή, στο κάθε απομονωμένο γεγονός και έτσι χαρακτηρίζεται ως μια αιώνια παροντική έκπληξη. Δεν χρειάζεται η μνήμη, ούτε και το μέλλον αλλά μόνο το παρόν που επιβιώνει έκπληκτο από την πλήξη της μη ζωής. Η εκπληκτική δυνατότητα του κεφαλαίου να μένει σε μια αιωνιότητα έκπληξης λαβυρίνθου καταργεί την διαλεκτική και την ζωή. Το μεταφυσικό, “καθε μερά είναι καινούργια μέρα” είναι το υπόστρωμα εκεινό το οποίο παραχωρείται με το να θεωρείται η επιβίωση επιτυχία. Η διαλεκτική από την άλλη καταργεί την έκπληξη γιατί η κάθε μέρα είναι εκτός λαβυρίνθου. Όταν πεινάς δεν εκπλήσσεσαι, απλά θες φαγητό. Η επανάσταση δεν είναι εκπληκτικό γεγονός αλλά το εξαιρετικό γεγονός.
“Χωρίς διαλεκτική θα περιπλανιόμασταν εγκαταλειμμένοι μέσα σ’ ένα λαβύρινθο από γεγονότα που δεν έχουν μπεί και δεν μπορούν να μπούν σε μια τάξη και μάταια θα ψάχνουμε για την δραστηριότητά μας τα γεγονότα που είναι κατάλληλα να την προσανατολίσουν” (σελ 73)
“Το βασικό καθήκον της σκέψης που, αν την αφήσεις ανεξέλεγκτη, έχει πάντα την τάση να βλέπει τα γεγονότα και τις συγκεκριμένες στιγμές απομονωμένα, είναι να ξαναγυρίζει σε κάθε περίπτωση σ’ αυτό το σημείο εκκίνησης, να υψώνεται σ΄αυτήν την ενότητα του όλου και να υποχρεώνεται, ξεκινώντας απ΄ αυτήν την ενότητα, να εξετάζει τα γεγονότα και τις ξεχωριστές στιγμές με τρόπο όχι αφηρημένο.” (σελ. 79-80).
“Ο χυδαίος μαρξισμός συνέλαβε π.χ. τον παγκόσμιο πόλεμο σαν απλό γεγονός απομονωμένο από την διαδικασία της παγκόσμιας ιστορίας και τον θεώρησε έτσι σαν μια αυθεντική πραγματικότητα, αντί να δεί σ΄ αυτόν την ενότητα της διαδικασίας παρακμής του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού και να ευθυγραμμίσει ανάλογα την δράση του προλεταριάτου σαν γεγονός αποφασιστικό για την παγκόσμια επανάσταση που εκδηλώνεται αναγκαία μέσα απ΄ αυτήν την διαδικασία” (σελ. 83)
Γκέοργκ Λούκατς, Τακτική και Ηθική, Εκδόσεις Γρηγόρη, 1982