Η αριστερά έχει αποκομίσει από την μικροαστική κουλτούρα τους ουσιαστικούς τις χυμούς και η τελευταία τυγχάνει να θηλάζεται από την αριστερά με υπέρμετρη πονηράδα. Η συνουσία αυτή δημιουργεί το αριστερό μικροαστικό υποκείμενο που τον χαρακτηρίζει στην ψυχολογία του:
- ο ψυχαναγκαστικός έρωτας του δήθεν απρόσμενου τέλους του άλλου που πηγάζει απο την τυραννία της εκκρεμότητας
- η ψυχρότητα στην οδύνη ως η νικηφόρα αντοχή που αποκτήθηκε από την ιστορία της καπιταλιστικής παραγωγής
- η κενότητα του συναισθήματος στην οποία καθρεφτίζεται η ακαταμάχητη μεταμοντέρνα απάντηση στην βαρβαρότητα με ένα πίνακα χωρίς λεζάντα ενός διάσημου ανώνυμου
ως κοινωνικό υποκείμενο λειτουργεί ως:
- μια αναμενόμενη αλλά μοναδική ύπαρξη μιας παγκόσμιας ιστορίας που γίνεται θύμα μιας διασκεδαστικής αποδόμησης για να καταφέρει εν τέλει να ζήσει ως ο βασιλειάς στο βασίλειο της απονέκρωσης των συλλογιστικών ενστίκτων
- η καρικατούρα της κοινωνικής συνείδησης της οποίας το κοινωνικό της στοιχείο έγκειται μόνο στην επικοινωνιακή διάθεση. Τα ΜΜΕ γίνονται ο εκφραστικός χώρος αυτής της επικοινωνιακής διάθεσης εξ ου και η ανάγκη των ζωντανών κοινωνικών εκπομπών που διαδραματίζουν ένα καθαρό υποκειμενικό επικοινωνιακό όργιο αναψυχής
- μια μοναχική ύπαρξη που ψάχνει κατανόηση στο κοινωνικά μεταμοντέρνο οτιδήποτε βαφτισμένο από μαρξιστικά προσκείμενο μέχρι και φασιστικά διανεμημένο. Η φαγούρα του να βλέπει κανείς με τα μάτια του άλλου κι ας είναι και τυφλά
ως πολιτική προσωπικότητα καθορίζεται ως:
- η προοδευτικότητα της προσωπικής αποδοχής του άλλου ως διαφορετική ύπαρξη σε συνδυασμό με την παραδοχή μιας πολιτικής ισότητας που εμμένει σταθερά στην απόλυτη ήττα μιας μη διαφορετικής πραγματικότητας
- το πολιτικό ον το οποίο δημιουργείται από την αποσπασματικότητα της ιστορίας σε σχέση με την πολιτική οικονομία ή διαφορετικά πως το κεφάλαιο καταφέρνει να γίνεται το “αόρατο κάτι” ενός πολιτικού κόσμου που λειτουργεί με αυτοματικές φυσικές τυφλές διαδικασίες προς την πρόοδο
- η θυματοποίηση του πολιτικού υποκειμένου η οποία γίνεται η αφορμή της ατομικής λύτρωσης τύπου προσωπικών επαναστάσεων
και τέλος ο μικροαστός αριστερός έχει μια συγκεκριμένη υπαρξιακή πολιτική θέση όσον αφορά την σεξουαλικότητα, εκφραζόμενη ως:
- μια μυστικιστική θρησκόληπτη τσόντα που ενέχει τον εγκρατή οργασμό
- μια γυναικεία σεξιστική αντικειμενοποίηση ενός φαλλοκρατικού κρατικού καπιταλισμού
- την ερωτική πράξη η οποία τοποθετείται στην μεταφυσική πυραμίδα δίπλα από τα μυστήρια της Χριστιανοσύνης