Να κρατάς δυνάμεις για την τεμπελιά.
Απήλαυσε οχείαν εν τοις ουρανοίς και γλυκασμούς.
Όταν ανοίγει διάπλατα το έτσι της.
Φαρμάκωσε με ξάπλες τη μισθωτή σκλαβιά.
Ω, ευλογημένος ο φθόνος σας δεσποσύνες.
Αφού κλάσματα δευτερολέπτων χαράς είμαστε.
Electroacoustic Music. Vol. IV – Archive Tapes Synthesizer ANS 1964-1971
"Electroshock Presents - Electroacoustic Music, Vol. 4:
Archive tapes Synthesiser ANS (1964-1971)" ELCD 011.
Vol.3:
1. Oleg Buloshkin
"Sacrament" 03.34
2. Sofia Gubaidulina
"Vivente-Non Vivente" ("Alive & Dead") 10.44
3-4. Edward Artemiev
"Mosaic" 04.00
"12 Looks At The World Of Sound" 12.52
5. Edison Denisov
"Bird's Singing" 05.05
6. Alfred Schnitke
"Steam" 05.50
7-8. Alexander Nemtin
"Tears" 04.41
"I.S.Bach: Choral Prelude C-DUR" 02.30
9. Schandor Kallosh "Northern Tale" 05.38
10. Stanislav Kreitchi
"Voices Of The West" 02.00
11. Edward Artemiev and Stanislav Kreitchi:
"Music From The Motion Picture "Cosmos" 12.15
12. Stanislav Kreitchi
"Intermezzo" 02.00
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8. …
9. …
10.
11.
12.
Worker or Proletariat
Στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής δημοσιεύτηκε περισπούδαστο άρθρο του αναπληρωτή καθηγητή και γνωστού θεράποντα της ορθής σκέψης Μαραντζίδη, όπου μεταξύ άλλων διαβάζουμε και τα εξής:
*
«Αν κάτι εντυπωσιάζει πραγματικά τα τελευταία χρόνια είναι πως ο μετακομμουνιστικός κόσμος, οι χώρες δηλαδή που εξήλθαν ή εξέρχονται από τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό, σημαδεύουν όλο και περισσότερο με την παρουσία τους τις διεθνείς εξελίξεις. Περίπου το ένα τρίτο του πλανήτη, που μέχρι πρότινος βρισκόταν στο περιθώριο, τώρα καταλαμβάνει νέα θέση. Η κατάρρευση του κομμουνισμού σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση έφερε τους πληθυσμούς των χωρών αυτών στο προσκήνιο της παγκόσμιας σκηνής (…) Τελικά, από μια παράξενη ειρωνεία της ιστορίας, είναι ο καπιταλισμός που απελευθέρωσε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους από τις αλυσίδες τους (…) Οι μετακομμουνιστικές δημοκρατίες της ανατολικής Ευρώπης κατάφεραν μέσα σε είκοσι χρόνια κάτι εντυπωσιακό και ίσως πρωτοφανές στη σύγχρονη Ιστορία: τη διπλή μετάβαση, δηλαδή, την οικοδόμηση μιας οικονομίας της αγοράς, πλαισιωμένης ταυτόχρονα από δημοκρατικούς πολιτικούς θεσμούς»…
***
Ας δούμε τώρα, στα 20 και πλέον χρόνια μετά, το είδος της «εντυπωσιακής μετάβασης» για την οποία πανηγυρίζουν οι «σοφοί» πέριξ των εφοπλιστών
και ας τα κωδικοποιήσουμε για να διαπιστώσουμε πώς μετριέται η «ελευθερία» και η «δημοκρατία» της ανατροπής, πρώτα και κύρια στην ίδια την πρώην Σοβιετική Ενωση, στη σημερινή Ρωσία.
*
Στη Ρωσία, λοιπόν, εκεί όπου οι Πούτιν και Μεντβέντεφ έχουν διακηρύξει την «οριστική ρήξη» με το σοβιετικό παρελθόν και όπου
– στο πλαίσιο του καπιταλιστικού παρόντος –
το άθροισμα των περιουσιών των 400 πλουσιότερων «ολιγαρχών» Ρώσων φτάνει το μισό και πλέον του ΑΕΠ της χώρας,
συμβαίνουν τα εξής:
*
«Οι διαστάσεις και η άνευ προηγουμένου αύξηση της θνησιμότητας και η χειροτέρευση της υγείας του πληθυσμού της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι τόσο σημαντικές που εμφανίστηκε η απειλή της εθνικής ασφάλειας της χώρας»,
ήταν το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε πριν μια διετία η 10η Σύνοδος της Γενικής Συνέλευσης της Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών της Ρωσίας, που δημοσίευσε τα συμπεράσματά της σε άρθρο υπό τον τίτλο «Αργός θάνατος»…
Το ποσοστό θνησιμότητας στη Ρωσία είναι τόσο υψηλό ώστε να συγκρίνεται με εκείνο των χωρών της Αφρικής.
Τα αίτια της αυξανόμενης θνησιμότητας αποδίδονται στην κατάρρευση του συστήματος Υγείας, της Πρόνοιας, στην κακή διατροφή και στην υπαγωγή των Ρώσων σε καθεστώς στρεσογόνων καταστάσεων, όπως η ανεργία…
*
Σε μια σειρά περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας η διάρκεια ζωής των ανδρών δεν ξεπερνάει τα 55 – 56 χρόνια.
Ο μέσος όρος για το σύνολο της χώρας ήταν μετά την πτώση του σοσιαλισμού τα 61,4 χρόνια – πιο χαμηλό από το προσδόκιμο ζωής των ανδρών στο Μπαγκλαντές!
Για σύγκριση:
Η μέση διάρκεια ζωής των ανδρών το 1961 ήταν 64 χρόνια και των γυναικών 72 χρόνια.
*
«οι συνέπειες των γκορμπατσοφικο-γελτσινικο-πουτινικών μεταρρυθμίσεων οδήγησαν στο γεγονός ότι μέσα σε 10 χρόνια (1989 – 1999) όλες οι κατηγορίες ασθενειών στη Ρωσία αυξήθηκαν κατά 15,4%».
*
Μόνο από τη μαζική έξαρση του αλκοολισμού που σημειώθηκε μετά την ανατροπή, σε διάστημα μιας 20ετίας στη Ρωσία έχασαν τη ζωή τους πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι!
Για σύγκριση:
Στα 10 χρόνια πολέμου στο Αφγανιστάν σκοτώθηκαν 12.000 στρατιωτικοί. Με άλλα λόγια, από το αλκοόλ πέθαναν στη μετασοβιετική Ρωσία κατά 250 φορές περισσότερα άτομα από τις στρατιωτικές απώλειες που είχε σε 10 χρόνια η Σοβιετική Ενωση στο Αφγανιστάν.
Επίσης:
Μόνο τη δεκαετία 1999 – 2009, όπως καταγράφεται από την υπηρεσία του ΟΗΕ, ο αριθμός των ναρκομανών αυξήθηκε κατά 60%, στη σημερινή Ρωσία υπάρχουν πάνω από 1,5 εκατομμύριο χρήστες ηρωίνης και τα κέρδη των εμπόρων ναρκωτικών ξεπερνούν ετησίως τα 75 δισ. δολάρια, αφού η Ρωσία έχει μετατραπεί στη μεγαλύτερη αγορά ηρωίνης με το 20% του παγκόσμιου εμπορίου του συγκεκριμένου «προϊόντος» να διενεργείται στο έδαφός της…
*
Η θνησιμότητα των παιδιών στον πρώτο χρόνο της ζωής τους είναι κατά 2 – 3 φορές υψηλότερη απ’ ό,τι στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες.
Ο παιδικός πληθυσμός, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2009, έχει μειωθεί τουλάχιστον κατά 12,3%. Η μητρική θνησιμότητα στη Ρωσία είναι κατά 5 – 10 φορές υψηλότερη απ’ ό,τι στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες.
*
Η θνησιμότητα από φυματίωση σε σύγκριση με το 1990 αυξήθηκε κατά 2,5 φορές. Από το 1990 έως το 1997 η νοσηρότητα από σύφιλη αυξήθηκε κατά 64 φορές.
Ας σημειωθεί ότι στο πλαίσιο του σοβιετικού κράτους, στα πρώτα μόλις χρόνια της νεαρής Σοβιετικής Ενωσης εξαλείφθηκαν οι μολυσματικές ασθένειες.
*
Σύμφωνα με τη ρωσική στατιστική υπηρεσία «Ροστάτ», στο πρώτο τρίμηνο του 2011 ο αριθμός των Ρώσων, τα εισοδήματα των οποίων δεν ξεπερνάνε το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης, αυξήθηκε κατά 2,3 εκατομμύρια.
Ετσι, ο αριθμός των ανθρώπων που ζούνε – επισήμως – κάτω από τα όρια της φτώχειας έφτασε τα 22,9 εκατομμύρια ανθρώπους, που αποτελούν το 1/6 του πληθυσμού της Ρωσίας.
*
«η οικονομική ανάπτυξη (σ.σ. μετά το 1990) στην Ανατολική Ευρώπη και την πρώην ΕΣΣΔ απέκλεισε τα παιδιά».
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία (και πάλι της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ), ένα στα τρία παιδιά στη σημερινή Ρωσία ζει κάτω των ορίων της φτώχειας, στις ρωσικές πόλεις κυκλοφορούν πάνω από 2 εκατομμύρια «παιδιά του δρόμου», ενώ πάνω από 700.000 παιδιά βρίσκονται σε ιδρύματα, «παρατημένα» από τις οικογένειές τους.
Και κάτι ακόμα:
Κάθε χρόνο στη μετασοβιετική Ρωσία εξαφανίζονται πάνω από 30.000 παιδιά, τα οποία είτε καταλήγουν στη «βιομηχανία» λευκής σαρκός, την παιδική πορνεία, είτε θυσιάζονται στο εμπόριο οργάνων…
*
Ολα αυτά είναι πράγματι «εντυπωσιακά».
Εντούτοις, ποτέ δε θα γίνουν τόσο «εντυπωσιακά» όσο «εντυπωσιακή» είναι η γελοιότητα εκείνων που τα βαφτίζουν μετάβαση στην… «ελευθερία» και στη «δημοκρατία».
Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ, Σάββατο 1 Σεπτέμβρη 2012 – 1η έκδοση, Ριζοσπάστης
Στην Κύπρο ο πληθυσμός μειώθηκε στις 858.000 το 2013 από 865,9 χιλιάδες το 2012 και “ο αριθμός των γεννήσεων το 2013 ήταν 9.341 σε σύγκριση με 10.161 τον προηγούμενο χρόνο”…
αλλά επίσης με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής:
1) η γεννητικότητα μειώνεται και η θνησιμότητα αυξάνεται
2) καταρρέει το συστήμα Υγείας
3) καταρρέει το σύστημα Πρόνοιας
4) η κακή διατροφή γίνεται διατροφική συνήθεια
5) υπάγεται ο λαός σε μακρόχρονες αγχωτικές καταστάσεις (φόβος, πανικός, στρες) λόγω π.χ. της ανεργίας
6) αυξάνονται όλες οι κατηγορίες ασθενειών
7) μαζικές έξαρσεις του αλκοολισμού και ναρκωτικών
8) αυξάνεται η φτώχεια
9) η πείνα χτυπάει τις πόρτες σπιτιών
10) αυξάνονται οι αυτοκτονίες
11) η παιδεία γίνεται εμπόρευμα και μαύρη προπαγάνδα, το νέο φίμωτρο
12) οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται
13) φασιστοποιείται ο πληθυσμός
14) το κεφάλαιο συσσωρεύεται
15) για κάποιους η ανάπτυξη είναι γεγονός
16) η εκμετάλλευση θεωρείται μια κανονικότητα της φύσης της εργασίας
17) εμπορευματοποιείται οτιδήποτε που καταπιάνεται το κεφάλαιο
18) η τέχνη γίνεται μια σειρά από χυδαίες διαφημίσεις
19) ο αθλητισμός θέαμα ηλιθίων
20) η χαλάρωση μετατρέπεται από δικαίωμα σε ενοχή
21) οι κρίσεις αποδεικνύουν τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής
22) οι γεωπολιτικές, πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές ανισορροπίες συντυρούνται
23) ο ρατσισμός, ο σεξισμός, ο αντικομμουνισμός και η ομοφοβία αναβαθμίζονται
24) η ταξική συνείδηση εξαλέιφεται
Καλές γιορτές, έχει περάσει ακόμα ένα εικοσιτετράωρο.
“Ο λενινισμός είναι ο μαρξισμός της εποχής του ιμπεριαλισμού και της προλεταριακής επαναστάσης. Ακριβέστερα: ο λενινισμός είναι η θεωρία και η τακτική της προλεταριακής επανάσταοης γενικά η θεωρία και η τακτική της δικτατορίας του προλεταριάτου ειδικά.”
Ι.Β.Στάλιν: Ζητήματα Λενινισμού, Ο Ορισμός του Λενινισμού, σελ 136, Εκδ. “Νέα Ελλάδα”, 1950.
Cover of the Publication “Architecture of VKhUTEMAS” (1927), Designed by El Lissitzky
«Η ιστορία δεν γράφεται από τα πρόσωπα. Δεν μπορούμε εμείς να προσεγγίσουμε τη σοσιαλιστική οικοδόμηση εξετάζοντας Λένιν, Στάλιν, Χρουστσόφ, Μπρέζνιεφ, Γκορμπατσόφ, κλπ. Προσεγγίζουμε ως εξής το θέμα: δεν είναι η περίοδος του Στάλιν… Υπερασπιζόμαστε όλοι εκείνη την περίοδο, όπου μπήκαν οι βάσεις της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Συμπίπτει να είναι ο Στάλιν. Εγώ σας λέω αν δεν ήταν ο Στάλιν και ήταν ένας άλλος, ίδια θα γινόταν η οικοδόμηση. Εμείς δεν έχουμε κανένα κόμπλεξ, ούτε να πούμε για τον ένα ή τον άλλο ηγέτη κάτι, αλλά δεν μπορούμε να την πούμε σταλινική περίοδο. Αλλά το λέω προκαταβολικά, από άλλο δρόμο ξεκινάνε αυτοί που λένε για τη σταλινική περίοδο και από άλλο δρόμο ξεκινάμε εμείς, δεν ξεκινάμε από την ίδια αφετηρία»
«Ριζοσπάστης» 19/1/2006, σελ. 8, Παπαρήγα.
—
Η νίκη της εργατικής τάξης ως το γεγονός του σοσιαλιστικού συστήματος προϋποθέτει μια διαρκή αγωνιστική περίοδο με πάντα την κλεμένη ματιά στο μέλλον, το ανθρώπινο μέλλον. Με άλλα λόγια το γεγονός του σοσιαλιστικού συστήματος είναι το μέλλον του ανθρώπου στο να μπορεί να υπάρχει, να ζεί. Τώρα, όταν διαβάζεται το πιο κάτω απόσπασμα το μόνο που εμφανίζεται είναι ο λαβύρινθος που κατακλύζει με το βάρος της καπιταλιστικής του προσαρμοστικότητας την “ευτυχία” της επιβίωσης, επειδή αυτό που διαβάζεται είναι το μέλλον που έχει ο καπιταλισμός σφραγίσει σε ένα τάχα ολοκληρωτικό παρελθόν. Όταν διαβάζονται οι παρακάτω γραμμές κατανοεί κανείς ότι ο καπιταλισμός έχει αποκλείσει το μέλλον του ανθρώπου του να είναι ελεύθερος. Όταν φτάσαμε στην ιστορία να λέμε ότι “η ολοκληρωτική νίκη του σοσιαλιστικού συστήματος σ’ όλες τις σφαίρες της λαϊκής οικονομίας είναι σήμερα γεγονός” αλλά να μην υφίσταται στο παρόν τότε αυτό που ζούμε σήμερα πρέπει ν΄ ανατραπεί. Όταν υπήρξε η ιστορική στιγμή να λέμε “ότι καταργήθηκε, εξαλείφθηκε η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο” τότε αυτό που βιώνουμε σήμερα πρέπει να τσακιστεί. Όταν μετά απο ταξικούς αγώνες φτάσαμε στο ιστορικό επίπεδο μια κοινωνία που λέγεται σοσιαλιστική να μην “γνωρίζει κρίσεις και ανεργία, που δε γνωρίζει αθλιότητα και καταστροφές και που δίνει στους πολίτες όλες τις δυνατότητες για μια εύπορη και πολιτισμένη ζωή”, τότε αυτό που επιβάλλεται να γίνει σήμερα είναι και πάλι ο ταξικός αγώνας.
“Έτσι η ολοκληρωτική νίκη του σοσιαλιστικού συστήματος σ’ όλες τις σφαίρες της λαϊκής οικονομίας είναι σήμερα γεγονός. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι καταργήθηκε, εξαλείφθηκε η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και οτι η σοσιαλιστική ιδιοκτησία πάνω στα εργαλεία και στα μέσα παραγωγής στερεώθηκε σαν ατράνταχτη βάση της σοβιετικής μας κοινωνίας. Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών των αλλαγών στον τομέα της λαϊκής οικονομίας της ΕΣΣΔ έχουμε τώρα μια νέα σοσιαλιστική οικονομία, που δε γνωρίζει κρίσεις και ανεργία, που δε γνωρίζει αθλιότητα και καταστροφές και που δίνει στους πολίτες όλες τις δυνατότητες για μια εύπορη και πολιτισμένη ζωή. Αυτές είναι βασικά oι αλλαγές, που συντελέστηκαν στον τομέα της οικονομίας μας στην περίοδο που μεσολάβησε από το 1924 ως το 1936. Σύμφωνα μ’ αυτές τις αλλαγές στον τομέα της οικονομίας της ΕΣΣΔ άλλαξε και η ταξική διάρθρωση της κοινωνίας μας. Όπως είναι γνωστό, σαν αποτέλεσμα του νικηφόρου τέλους του εμφυλίου πολέμου, η τάξη των τσιφλικάδων είχε πια εξαλειφθεί. Κι’ όσο για τις άλλες εκμεταλλεύτριες τάξεις, συμμερίστηκαν την τύχη της τάξης των τσιφλικάδων. Εξαφανίστηκε η τάξη των καπιταλιστών απ’ τον τομέα της βιομηχανίας. Εξαφανίστηκε η τάξη των κουλάκων απ’ τον τομέα της αγροτικής οικονομίας. Εξαφανίστηκαν οι έμποροι και οι κερδοσκόποι απ’ τον τομέα της εμπορευματικής κυκλοφορίας. Έτσι εξαλείφθηκαν όλες οι εκμεταλλεύτριες τάξεις.
Έμεινε η εργατική τάξη.
Έμεινε η τάξη των αγροτών.
Έμειναν οι διανοούμενοι.”
Ι.Β.Στάλιν: Ζητήματα Λενινισμού, Για το σχέδιο του Συντάγματοςτης ΕΣΣΔ 1936, σελ 676, Εκδ. “Νέα Ελλάδα”, 1950.
” Όπως ο Δαρβίνος ανακάλυψε το νόμο εξέλιξης της οργανικής φύσης, έτσι ο Μάρξ ανακάλυψε το νόμο εξέλιξης της ανθρώπινης ιστορίας: το σκεπασμένο ίσαμε τώρα με ιδεολογικά επιστρώματα απλό γεγονός, ότι οι άνθρωποι, πρίν απ’ όλα, πρέπει να τρώνε, να πίνουν, να έχουν κατοικία και να ντύνονται προτού αρχίσουν να ασχολούνται με την πολιτική, την επιστήμη, την τέχνη, τη θρησκεία κλπ.
Ο Μάρξ ανακάλυψε επίσης τον ειδικό νόμο κίνησης του σημερινού κεφαλαιοκρατικοΰ τρόπου παραγωγής και της αστικής κοινωνίας που προέρχεται απ’ αυτόν. Με την ανακάλυψη της υπεραξίας, φωτίστηκαν με μιας όλα, ενώ όλες οι προηγούμενες έρευνες, τόσο των αστών οικονομολόγων, όσο και των σοσιαλιστών κριτικών είχαν πλανηθεί στο σκοτάδι.
Γιατί ο Μάρξ ήταν προπάντων επαναστάτης. Ο πραγματικός σκοπός της ζωής του ήταν να βοηθήσει με έναν οποιοδήποτε τρόπο στήν ανατροπή της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας και των κρατικών θεσμών που έχει δημιουργήσει, να πάρει μέρος στην απελευθέρωση του σύγχρονου προλεταριάτου, που αυτός του έδοσε για πρώτη φορά τη συνείδηση της θέσης του καί των αναγκών του, τη συνείδηση των όρων της χειραφέτησής του.”
Κ. Μάρξ, Φ. Ένγκελς, Διάλεχτα Έργα, Τόμος ΙΙ, Ομιλία στον τάφο του Μάρξ.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε για τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία επισημαίνει τα εξής:
«Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, στις 18 και 19 Δεκέμβρη 2014 και οι αποφάσεις της συνιστούν κλιμάκωση της επίθεσης ΕΕ, κυβερνήσεων και μονοπωλίων ενάντια στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.
1. Η ασθενική καπιταλιστική ανάκαμψη, καθώς και η πιθανότητα εκδήλωσης νέας κρίσης στην Ευρωζώνη και την ΕΕ ενισχύουν τις δυσκολίες της αστικής διαχείρισης και οξύνουν στο έπακρο τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ, όσο και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρές καπιταλιστικές χώρες σε διεθνές επίπεδο.
2. Οι ανταγωνισμοί τους δεν έχουν καμία σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα. Εκφράζουν τη σφοδρή διαπάλη συμφερόντων ανάμεσα σε αστικές τάξεις των κρατών μελών της ΕΕ και σε τμήματα τους.
3.Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ εκφράζει ιδιαίτερα την ανησυχία της στην ολοένα και μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα της ΕΕ στα ανατολικά σύνορά της, με επίκεντρο την Ουκρανία, καθώς και τις άλλες χώρες που περιλαμβάνονται στην “Ανατολική Εταιρική Σχέση” – Μολδαβία, Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν, σε αντιπαράθεση με την καπιταλιστική Ρωσία. Οι πάνω από 20 αποστολές της ΕΕ σ’ ολόκληρο τον κόσμο, στη Ν.Α. Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, η όξυνση των αντιθέσεων με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με επίκεντρο τους ενεργειακούς πόρους και τους διαύλους μεταφοράς τους αυξάνουν τους κινδύνους γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου, απειλούν με αιματοκύλισμα τους λαούς. Πυλώνας της στρατιωτικής επιθετικής πολιτικής της ΕΕ συνεχίζει να αποτελεί το ΝΑΤΟ και η παραπέρα ανάπτυξη της στρατηγικής συνεργασίας τους. Η ΕΕ επεκτείνει τις στρατιωτικές της δυνατότητες με νέους μηχανισμούς και σώματα με κάθε πρόσφορο πρόσχημα επιδιώκοντας να αποτελέσει, όπως λένε, οι αποφάσεις της “παγκόσμιο παίκτη”.
4. Είτε με συνέχιση της ονομαζόμενης δημοσιονομικής προσαρμογής, είτε με μια λιγότερο περιοριστική εκδοχή κοινός παρονομαστής τους είναι:
-Η συνέχιση των θυσιών του εργαζόμενου λαού, η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης στο βωμό της λεγόμενης ανταγωνιστικότητας, ζώντας ανάμεσα στην ανεργία και στην ελαστική εργασία.
-Η προώθηση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που κατεδαφίζουν όσα δικαιώματα έχουν απομείνει, εργασιακά, ασφαλιστικά, στην παιδεία, την υγεία και πρόνοια.
-Η πιστή τήρηση των αντιλαϊκών δεσμεύσεων που έχουν συμφωνηθεί από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις για όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, σχετικά με τη δημοσιονομική πολιτική, την “απελευθέρωση” των αγορών (ιδίως ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, ψηφιακών τεχνολογιών, μεταφορών) και τις ιδιωτικοποιήσεις σε τομείς στρατηγικής σημασίας.
-Ένταση των αντιλαϊκών μέτρων για να φορτωθούν οι λαοί την πληρωμή του κρατικού χρέους που ούτε το δημιούργησαν, ούτε ωφελήθηκαν το παραμικρό από τη διόγκωσή του.
-Ενίσχυση της καταστολής, των μέτρων περιορισμού του δικαιώματος στην απεργία, τις διώξεις σε βάρος συνδικαλιστών κι άλλων αγωνιστών, τους μαζικούς πνιγμούς μεταναστών και προσφύγων, τον εγκλεισμό τους σε απαράδεκτα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
5. Η ενίσχυση της λεγόμενης “ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης” περιλαμβάνει το “ευρωπαϊκό εξάμηνο”, τις “συστάσεις ανά χώρα”, τον έλεγχο των προϋπολογισμώντων κρατών μελών, αναβαθμισμένες διαδικασίες ελέγχου, συμμόρφωσης και κυρώσεων στα κράτη μέλη που ανταποκρίνονται στους στόχους του Συμφώνου Σταθερότητας και της αντιλαϊκής Στρατηγικής ΕΕ-2020. Διαμορφώνει ένα μηχανισμό “διαρκών μνημονίων” και επιτήρησης σε όλα τα κράτη μέλη για την απρόσκοπτη επιβολή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που είναι αναγκαίες για την διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων, την ενίσχυση της θέσης τους στον παγκόσμια μονοπωλιακό ανταγωνισμό.
6. Το λεγόμενο επενδυτικό πακέτο των 300 δισ. ευρώ, που παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προορίζεται για να προσφέρει επιπλέον κεφάλαια στους επιχειρηματικούς ομίλους, για πραγματοποίηση επενδύσεων με κρατική χρηματοδότηση, για την ενίσχυση της κερδοφορία τους. Ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει για τη χρηματοδότηση των μονοπωλίων, με μεγαλύτερης έκτασης λεηλασία του εισοδήματός του και νέες θυσίες.
7. Οδυνηρές είναι οι συνέπειες και για τη φτωχομεσαία αγροτιά που πληρώνει ακριβά την πολιτική της ΕΕ. Η νέα ΚΑΠ που αφορά την περίοδο 2014-2020 δίνει τη χαριστική βολή για το ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς γιατί ενισχύει τη συγκέντρωση της αγροτικής παραγωγής σε λίγα χέρια και την πλήρη απελευθέρωση των αγορών.
Η καπιταλιστική ανάπτυξη για την οποία πασχίζουν τα κόμματα που στηρίζουν την ΕΕ και την κερδοφορία του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές παραλλαγές διαχείρισης, θα σημάνει ακόμη μεγαλύτερα βάσανα και δυστυχία για τους λαούς. Η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται, δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή. Διέξοδος και ελπίδα για τους εργαζόμενους είναι να βάλουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις.
Η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία εκφράζει την αλληλεγγύη της και χαιρετίζει τις μαζικές απεργιακές κι άλλες εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες Βέλγιο, Ελλάδα, Ιταλία κ.ά.
Τα κόμματα που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία δίνουν όλες τους τις δυνάμεις για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, για να χειραφετηθούν οι λαοί, να σπάσουν τα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων, με τη δική τους εξουσία οι ίδιοι να απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν».
fristuti 