Το ντοκιμαντέρ Star Spangled to Death του αμερικανού σκηνοθέτη Ken Jacobs φτάνει στα 400 λεπτά (6 ώρες και 40 κάτι λεπτά). Ο Ken Jacobs περισσότερο από 40 χρόνια μαγνητοσκοπούσε, σχολίαζε και διάλεγε τα πιο ουσιαστικά ντοκουμέντα για να δημιουργήσει τελικά το μοναδικό στο είδος του Star Spangled to Death. Είναι μια ταινία που παρουσιάζει την ιδέα της αμερικανικής πολιτικής φιλοδοξίας και της αμερικάνικης κουλτούρας με μια πειραματική κινηματογραφική ματιά. Μέσα σ’ αυτά τα 400 λεπτά εκφράζεται ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός που διαχέεται χωρίς εμπόδιο σε όλοκληρο τον κόσμο.
Μερικές σκηνές από το ντοκιμαντέρ:
Συνεχίζουμε με δύο ταινίες μικρού μήκους του Ken Jacobs με τους τίτλους: Capitalism: Child Labor (2007) και Capitalism: Slavery (2007). Το Capitalism: Child Labor (2007) είναι μια 14λεπτη εμπειρία φλασαρισμένων σκηνών σχεδόν αδύνατη να την παρακολουθήσει κανείς και για τα 14 λεπτά. Πάνω στην ίδια κινηματογραφική πειραματική προσέγγιση είναι ακριβώς και το Capitalism: Slavery (2007) αλλά όχι περισσότερο από 3 λεπτά.
Capitalism: Child Labor (2007)
Child Labor Jacobs digitally animates a Victorian stereoscopic photograph of a 19th-century factory floor, crowded with machinery and child workers. Jacobs isolates the faces of individuals and details of the image, as if searching out the human and the particular within this mechanized field of mass production. Space appears to fold in on itself as Jacobs activates the stereograph; the agitated image flickers and stutters, but the motion never, in fact, progresses.
Capitalism: Slavery (2007)
Ken Jacobs writes: “An antique stereograph image of cotton-pickers, computer-animated to present the scene in an active depth even to single-eyed viewers. Silent, mournful, brief.” In Capitalism: Slavery, Jacobs uses a Victorian stereograph (a double-photograph) of slaves picking cotton under the watchful eye of a white overseer as the source for this wrenching silent work. Through digital manipulation, Jacobs creates a haunting illusion of depth and movement. It is as if he has “entered” the image and reactivated this historical moment; he moves among the figures and isolates individuals, creating a stuttering, pulsing effect that suggests motion even as it animates stasis.
fristuti 