Υπάρχουν 3 κατηγορίες καταδίκης των τρομοκρατικών επιθέσεων από την δυτική μπουρζουαζία με βάση βαθμών οδύνης και λύπης:
α) Βαθμός οδύνης 7 με 10: καταδικάζεται το αίμα που έχει χυθεί από αθώους ή μη των συμμαχικών χωρών της πολιτικο-οικονομικής και στρατιωτικής ευρωαντλαντικής συμμαχίας (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ) με συνοδεία πολιτικών αποφάσεων και στρατιωτικής εκδίκησης.
β) Βαθμός οδύνης 3.6 με 7: καταδικάζεται το αίμα που χύνεται από γειτονικές χώρες του δυτικού μπλοκ με περιοριστικούς εκφραστικούς μηχανισμούς και με πλούσιες ευχετικές προκηρύξεις για την απαιτούμενη συλλογική βοήθεια για την πάταξη της τρομοκρατίας που έχει έρθει εξ ουρανού. Εδώ συμπεριλαμβάνονται οι χώρες της Μέσης Ανατολής και οι αφρικανικές χώρες που βρέχονται από την Μεσόγειο θάλασσα μέχρι τα σύνορα του Ιράκ.
γ) Βαθμός οδύνης 2 με 3.5: καταδικάζεται με μια τυπική γενικολογία το αίμα που χύνεται από την αφρικανική ήπειρο, κυρίως από την υποσαχάρια Αφρική, και από τις χώρες της Ανατολής πέρα από τα Ιρακινά σύνορα. Αυτό το αίμα μέχρι να έρθει για διανοητική επεξεργασία περνάει από φίλτρα και υποφίλτρα και ως αποτέλεσμα έχουμε ήδη στεγνό αίμα μπροστά στις οθόνες μας. Πάλι καλά λέμε που άλλος κάνει την δουλειά για μας.
Ο βαθμός οδύνης και καταδίκης “ένα” είναι ο βαθμός εκείνος ο οποίος διαπερνάει όλους τους βαθμούς οδύνης και καταδίκης από τον δυτικό πολιτισμό για όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη του πλανήτη. Η μονάδα αυτή είναι η μονάδα εξ ονόματος της οποίας ο ιμπεριαλισμός γεννά τρομοκρατία και η τρομοκρατία ιμπεριαλισμό.
Αυτή η μονάδα είναι αυτός ο συνεχής τρόμος του να χάσεις την γη κάτω από τα πόδια σου. Αυτό το άδειασμα τρόμου μπορεί να εκφράζεται ως η τρομακτική αναμονή για τον φόβο μιας σφαίρας στο κεφάλι, μιας παντοδύναμης εκτόξευσης των οργάνων στο χώρο, μιας απρόσμενης απόλυσης, μιας ξαφνικής ασθένειας χωρίς ασφάλιση είτε ενός χρόνιου μαρασμού.
fristuti 