Τα δημοκρατικά ανοίγματα του ΑΚΕΛ, μετά τις εκλογές, περί της δυνατότητας να εκφραστούν όλοι και όλες όσον αφορά την πορεία του κόμματος, εκ πρώτης όψεως φαίνεται μια δημοκρατική προοδευτική κίνηση. Εντούτοις, ταυτόχρονα, ελλοχεύει να διατηρηθεί η ταξική ακινησία.
Πιο συγκεκριμένα λοιπόν το ΑΚΕΛ φαίνεται να θεματοποιεί την σχέση της ηγεσίας με φίλους του κόμματος και σε όσους ψηφοφόρους δεν ψήφισαν το κόμμα και γενικότερα απευθύνεται σε πολίτες που θέλουν να μεταφέρουν τις θέσεις τους για την πορεία του ΑΚΕΛ.
Η απόφαση αυτή του κόμματος σίγουρα δεν γεννήθηκε μετά το πέρας των εκλογών. Η απόφαση αυτή ήταν και είναι το σχέδιο Β μιας επικείμενης ήττας του ΑΚΕΛ στις εκλογές. Το ΑΚΕΛ πολύ πιθανόν να έχει εις γνώση του την ήττα του πριν ακόμα τις εκλογές. Λόγω όμως του οπορτουνιστικού του χαρακτήρα δεν μπορούσε να ληφθεί για παράδειγμα η απόφαση του ανοιχτού επικοινωνιακού διαλόγου πριν τις εκλογές και εν μέσω τελευταίου συνεδρίου έτσι ώστε το “νέο ΑΚΕΛ “να πορευτεί συλλογικά με τις αποφάσεις που θα λάμβανε. Ο οπορτουνισμός έγκειται συν τοις άλλοις στην στρατηγική του να αλλάζει κάθε φορά η πορεία αφού η εκλογική διαδικασία δεν του έκανε την χάρη να γίνει ο διαχειριστής του καπιταλιστικού συστήματος. Αν δηλαδή μετά την εκλογική διαδικασία έβρισκε το ΑΚΕΛ όχι τόσο στενάχωρα στο πολιτικό στερέωμα θα λάμβανε επίσης τις ίδιες αποφάσεις περί του τι μέλλει γενέσθαι;
Όσον αφορά την απόφαση του ανοικτού επικοινωνιακού διαλόγου με φίλους και γνωστούς έχω την πεποίθηση ότι αυτή έγκειται πραγματικά σε μια οπορτουνιστική τακτική. Δημιουργεί διόδους επικοινωνίας οι οποίες ενδέχεται να στοχεύουν στην αποφόρτιση των ταξικών ενστίκτων του λαού τα οποία το ΑΚΕΛ βλέπει να σχηματίζονται σταδιακά και ως συνεπακόλουθο να το απειλούν.
Τι θα έχει ως στόχο άραγε όλη αυτή η ανοικτή επικοινωνιακή πλατφόρμα που θα δημιουργήσει το ΑΚΕΛ; Θα είναι άραγε η αποτίναξη του οπορτουνισμού εν μια νυκτί ή θα έχει ως στόχο την αποφόρτιση των θυμωμένων ψηφοφόρων σε μια κούρσα συσπείρωσης για τον επικείμενο προεδρικό θώκο;
fristuti 