άλλο ιμπεριαλισμός, άλλο ιμπεριαλισμός

Ο ‘Αντρος Κυπριανού στο Crash:

“Αποδεικνύεται λοιπόν γι’ ακόμα μια φορά αυταπάτη η άποψη της κυβέρνησης Αναστασιάδη ότι μπορούμε να φανούμε πιο χρήσιμοι στους δυτικούς από ό,τι η Τουρκία. Στο παιχνίδι των συμφερόντων δεν μπορούμε να κερδίσουμε την Τουρκία. Γι’ αυτό χρειάζεται να στηρίξουμε τις διεκδικήσεις μας σε αρχές και στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο».

Το Ευρωπαϊκό Δίκαιο είναι ανεξάρτητο από το ιμπεριαλιστικό δικαϊκό σύστημα επιβολής των αστικών οικονομικών και πολιτικών σκοπών;

“Η Τουρκία προκάλεσε την κρίση και αυτή οφείλει να την εκτονώσει. Το ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι να βρεθεί τρόπος ανάκλησης των προκλητικών ενεργειών”.

Το ότι “η Τουρκία προκάλεσε την κρίση” επαναλαμβάνεται από τον Γ.Γ του ΑΚΕΛ άλλες τρείς φορές στη συγκεκριμένη συνέντευξη. Αλήθεια όμως, στο ιμπεριαλιστικό παιχνίδι της Ανατολικής Μεσογείου παίζει μόνο η Τουρκία; η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπορούσε δηλαδή να διαχειριστεί, εντός των ιμπεριαλιστικών διεκδικήσεων, κάτι καλύτερο παρά ένταση και πόλεμο; Πώς θα βρεθεί τρόπος ανάκλησης όποιων ενεργειών μια που η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πέρα για πέρα στο βυθό των ιμπεριαλιστικών διεκδικήσεων;  

“Πιστεύουμε ότι η Κύπρος δεν θα είχε τίποτε να κερδίσει από την ένταξή της σε μηχανισμούς που εξαπολύουν ιμπεριαλιστικές επιθέσεις προς όφελος των συμφερόντων των ΗΠΑ.”

Υποθετικό ερώτημα: Αν δηλαδή αύριο η Κυπριακή Δημοκρατία θα είχε με κάποιο τρόπο να κερδίσει από την ένταξή της σε μηχανισμούς που εξαπολύουν ιμπεριαλιστικές επιθέσεις προς όφελος των συμφερόντων των ΗΠΑ θα άλλαζε καθόλου η στάση του ΑΚΕΛ;

Μια από τα ίδια, ψευδαισθήσεις, πραγματικότητες και ασάφειες…

Ψευδαισθήσεις, πραγματικότητες και ασάφειες

Ο Στέφανος Στεφάνου συμπεραίνει:

“Συμπέρασμα πρώτο: Η αντίληψη ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η ανακάλυψη υδρογονανθράκων αυτόματα ενισχύει τη γεωστρατηγική θέση της χώρας μας, είναι ψευδαίσθηση. Η αναβάθμιση του γεωστρατηγικού ρόλου της χώρας μας μπορεί να επιτευχθεί με συγκεκριμένο σχεδιασμό και κατάλληλο πολιτικό χειρισμό που θα αξιοποιεί ανάλογα τις δύο πιο πάνω σημαντικές εξελίξεις.”

Ερώτημα πρώτο: Το πρόβλημα δηλαδή ως ψευδαίσθηση δεν έγκειται στην ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ούτε στην ανακάλυψη υδρογονανθράκων αλλά ο “αυτοματισμός” της διαχείρησής τους. Ποιός είναι ο συγκεκριμένος και κατάλληλος πολιτικός σχεδιασμός που θα “αξιοποιεί ανάλογα τις δύο πιο πάνω σημαντικές εξελίξεις” σε σχέση με τον αυτοματισμό διαχείρησης που ισχυρίζεται ο Σ. Στεφάνου. Ποιός είναι αυτός ο αυτοματισμός; Πως είναι δυνατόν “αυτόματα” να ενισχύεται η στρατηγική θέση μιας χώρας και ταυτόχρονα ο αυτοματισμός να είναι και ψευδαίσθηση; Μήπως ο “αυτοματισμός” του Σ. Στεφάνου έχει δομές ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού χαρακτήρα αλλά δεν τις ονομάζει έτσι; Ο κατάλληλος δηλαδή πολιτικός σχεδιασμός του Σ. Στεφάνου δεν θα είναι αυτόματος άρα δεν θα είναι ούτε ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού χαρακτήρα;

Ερώτημα δεύτερο: Μετά δηλαδή από το συμπέρασματα 2, 3 και 4 με την κριτική του Σ. Στεφάνου στην ΝΑΤΟϊκή ενταξιακή εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης κατεδαφίζεται όλο το σκεπτικό μιας αντιΝΑΤΟϊκής ενταξιακής πορείας με βάση το πέμπτο συμπέρασμα: “Αυτή η πολιτική (προηγούμενης κυβέρνησης) αξιοποιούσε την ευρωπαϊκή ιδιότητα της χώρας μας, καθώς και τις παραδοσιακά πολύ καλές σχέσεις που έχει με τα αραβικά κράτη. Παράλληλα, ανέπτυξε πολύ καλές σχέσεις με το Ισραήλ, καθώς και με όλα τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η πολιτική που τώρα ακολουθεί η κυβέρνηση για συνεργασία με κράτη της περιοχής, ελπίζουμε να μην είναι προσωρινή, αλλά ουσιαστική αλλαγή πλεύσης. Το ίδιο ελπίζουμε και για την προσπάθειά της να αναθερμάνει τις σχέσεις της με τη Ρωσική Ομοσπονδία που έχουν πληγεί από την κυβερνητική στροφή προς τη Δύση.”

Το ερώτημα που προκύπτει από το πέμπτο συμπέρασμα του Σ. Στεφάνου είναι αναφορικά με το ποιές είναι οι διαφορές των πολιτικών του Ισραήλ και της ΕΕ με τις αντίστοιχες πολιτικές του ΝΑΤΟ; Γιατί με τις πρώτες να υπάρχει η δυνατότητα να αξιοποιηθούν οι σχέσεις μαζί τους και με τις δεύτερες όχι; Επίσης, αυτό που δεν μας λέει ο κ. Σ. Στεφάνου είναι το περιεχόμενο των σχέσεων που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν με το Ισραήλ και την ΕΕ.

Οι ασάφειες των θέσεων του άρθρου είναι έκδηλες και αναλώνονται σε κενές περιεχομένου θέσεις χωρίς καμιά αμφισβήτηση των πολιτικών της ΕΕ και του Ισραήλ και την κοινή οικονομική και πολιτική σχέση που έχουν με το ΝΑΤΟ.