Εκλογές στο Ην. Βασίλειο: η σοσιαλδημοκρατία “έκρουσεν”, το μέλλον είναι ανάμνηση του παρελθόντος

Πολλοί τις έχουν χαρακτηρίσει εκλογές ρετρό, για το φαινομενικά παρόμοιο σκηνικό με αυτό του 1992.

Σε αρκετό κόσμο μπορεί να αποτελεί έκπληξη το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης Μαίου στο Ηνωμένο Βασίλειο, με τους συντηρητικούς να θεωρούνται οι μεγάλοι νικητές σε συνδυασμό με την εξαφάνιση των Εργατικών στην Σκωτία όπου το Εθνικό Κόμμα της Σκωτίας πήρε σχεδόν όλη την χώρα. Για πολλές βδομάδες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν συντηρητικούς και εργατικούς σε μια μάχη μέχρι τελικής πτώσεως, με όλα τα αποτελέσματα πιθανά…και με ένα μικρό, ίσως για μερικούς, προβάδισμα για τους εργατικούς, κυρίως λόγω αντιπολίτευσης. Τι λοιπόν έφταιξε για την μεγάλη αυτή διαφορά μεταξύ των δημοσκοπήσεων και των αποτελεσμάτων των εκλογών; Ένας συνδυασμός από γεγονότα.

Κατ’ αρχήν η εξήγηση για την μεγάλη διαφορά στα ποσοστά μεταξύ συντηρητικών μπορεί να παρουσιαστεί με δύο τρόπους, έναν αντικειμενικό και έναν υποκειμενικό. Ο αντικειμενικός τρόπος είναι βεβαίως ο τρόπος καταμέτρησης των εκλογικών αποτελεσμάτων, με το σύστημα first-past-the-post. Επειδή το σύστημα εκλογών του Ην. Βασιλείου καταγράφει περιοχές (constituencies) και όχι ποσοστά συνολικά της χώρας, είναι δυνατόν κόμματα με μεγάλη συγκέντρωση ψηφοφόρων (όπως για παράδειγμα το Εθνικό Κόμμα Σκωτίας) να βγάλουν περισσότερους βουλευτές παρά κόμματα με μεγαλύτερο μεν ποσοστό σε όλη την χώρα, που δεν μπόρεσαν όμως να κερδίσουν περιοχές (όπως οι Lib Dems και το UKIP).

Ο υποκειμενικός παράγοντας έχει ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως, ανάλογα με τις εσωτερικές αντιθέσεις στα εσωτερικά του κόμματος. Να θυμίσουμε ότι εντός των γραμμών του Εργατικού κόμματος υπάρχει μια πολύ μεγάλη μερίδα Μπλαιρικών οι οποίοι ερμηνεύουν την ήττα χάρη στις πιο “αριστερές” θέσεις του Έντ Μίλιμπαντ (είχε μετακινηθεί λίγο αριστερότερα του κεντρώου χώρου), όπως για παράδειγμα την αποστασιοποίηση του από τον μακελλάρη Μπλαίρ στο ζήτημα του Ιράκ. Οι Μπλαιρικοί διατείνονται ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί να αναλάβει εξουσία εαν οι θέσεις του δεν είναι αρκετά υπερ του επειχηρηματικού περιβάλλοντος, συγκλίνοντας προς τους Συντηρητικούς. Αυτή όμως η ερμηνεία δεν μπορεί να συμπεριλάβει και την μεγάλη εκλογική νίκη του Εθνικού Κόμματος Σκωτίας, που αν μη τι άλλο είναι ένα κόμμα καθαρά σοσιαλδημοκρατικό το οποίο έχει συσπειρώσει δεξιά και αριστερά στοιχεία πατώντας στην δυναμική που είχε δημιουργήσει η παρουσία του κατά το δημοψήφισμα λίγους μήνες πρίν.

Το Εθνικό Κόμμα της Σκωτίας* που πήρε 4.8% και εξαφάνισε κυριολεκτικά το Εργατικό κόμμα στην Σκωτία (όπου η Σκωτία παραδοσιακά ήταν Εργατική) ήταν αποτέλεσμα της έντονης εσωκομματικής διαμάχης για όλα σχεδόν τα ζητήματα της χώρας, από το μεταναστευτικό και την οικονομία μέχρι και την εξωτερική και εσωτερική πολιτικη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως πολλές από τις ομιλίες νέων βουλευτών με το συγκεκριμένο κόμμα είχαν χροιά “Εργατικών” πρίν από το άνοιγμα του τρίτου δρόμου του Μπλαίρ, γεγονός που ανάγκασε πολλούς παρουσιαστές και αναλυτές εκλογών να τονίσουν την σημασία της δεξιάς στροφής του Εργατικού Κόμματος, και του όπως φάνηκε ιστορικού λάθους του Μιλιμπαντ να στηρίξει τους Συντηρητικούς στην καμπάνια για την μη ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας. Αξιοσημείωτο το γεγονός πως το Εργατικό Κόμμα είχε μάλιστα στο μεταναστευτικό “δανειστεί” σλόγκαν από το ακροδεξιό UKIP σε μια προσπάθεια επανασυσπείρωσης ψηφοφόρων που είχαν “αλληθωρήσει” για το ζήτημα αυτό.

Η μεγάλη έκπληξη, αν μπορούμε να την πούμε ως τέτοια, έρχεται μαλλον από πλευράς των φιλελευθέρων Lib Dems και ακροδεξιών του UKIP. Παρά το γεγονός ότι οι ακροδεξιοί του UKIP ξεπέρασαν το 12% των ψήφων σε όλη τη χώρα, εντούτοις κατάφεραν να αποσπάσουν μόλις δύο θέσεις στο κοινοβούλιο, χάνοντας μάλιστα και τον αρχηγό του κόμματος Νάιτζελ Φάρατζ. Από την άλλη οι φιλελεύθεροι που έχουν καταφέρει να αποσπάσουν ένα ποσοστό γύρω στο 7.9%, κατάφεραν να εκλέξουν μόλις 8 βουλευτές, την ίδια στιγμή που το Εθνικό Κόμμα Σκωτίας έχει εκλέξει 56 βουλευτές μέσα από 4.8% των ψηφοφόρων. Σε ένα σενάριο εξήγησης της πιο πάνω περίεργης αναλογίας ψήφων, ο δημοσιογράφος Paul Mason διατείνεται πως πολλοί ψηφοφόροι των δύο πιο πάνω κομμάτων έχουν κάνει ιστορική τακτική ψήφο προς τους Συντηρητικούς του Κάμερον σε μια προσπάθεια απεσόβησης μιας ενδεχόμενης κυβέρνησης των Εργατικών με το Εθνικό Κόμμα της Σκωτίας. Όπως και να έχουν τα πράγματα όμως, ο κανιβαλισμός των Φιλελευθέρων από τους Συντηρητικούς είναι εμφανής (από 22.1% έπεσαν όπως είπαμε στο 7.9) ακόμη και χωρίς την πιο πάνω εξήγηση, για διάφορους λόγους αλλά με ουσιαστικό λόγο την επιλογή των Συντηρητικών στο ζήτημα της οικονομίας.

Το Εργατικό κόμμα στην Βρεττανία δεν κατάφερε όχι μόνο να παρουσιάσει μια εναλλακτική εξήγηση στον κόσμο της εργασίας για την οικονομία, αλλά ούτε να φτιάξει μια πολιτική πρόταση που να πείσει πολλούς ψηφοφόρους για το υλοποιήσιμό τους. Είναι αρκούντως παραδειγματικό το γεγονός ότι πολλοί “αριστεροί” ακαδημαικοί και διανοούμενοι κυρίως όπως ο Owen Jones φαντάζονται ένα Εργατικό κόμμα που θα επιστρέψει “στις ρίζες” του, ένα Εργατικό κόμμα που θα μπορούσε να εμπνευστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και το Podemos στην Ισπανία. Αυτός ο ορίζοντας σκέψης, που αρχίζει και τελιώνει με τον κυβερνητισμό σε μια αστική εξουσία για “αποτροπή των χειρότερων” δείχνουν  μια κοινωνία που έχει αποδεχτεί την καπιταλιστική μιζέρια, δεν θεωρεί ότι αξίζει τον κόπο να παλέψει και να δώσει ενέργεια για ένα πολιτικό πρότζεκτ που στην τελική δεν έχει δουλέψει κιόλας για τον κόσμο της εργασίας. Όπως χαρακτηριστικά αντιπαραθέτει ο Mark Fischer, η πολιτική της ελπίδας είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πολιτική του φόβου; δεν μπορείς να έχεις το ένα χωρίς το άλλο. Η πολιτική της ελπίδας έτσι όπως εκφράστηκε και από το πολιτικό πρότζεκ των δημοκρατικών στην Αμερική μέσα από τον Ομπάμα αλλά και μέσα από την “αριστερή λαικιστική” (left populist) στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων τέτοιου τύπου, είναι η αποδοχή της ιδέας ότι με την ψήφο μπορεί να αλλάξει κάτι πραγματικά, είναι το συναίσθημα που γυρεύει κάποιος όταν έχει αναθέσει την τύχη του σε κάποιον άλλο.

Λέγοντας όλα τα πιο πάνω, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εξελίξεις ήταν η τρομακτική άνοδος του Εθνικού Κόμματος Σκωτίας με ταυτόχρονο ακαριαίο θάνατο των Εργατικών στην Σκωτία αλλά και το Εργατικό κόμμα σε αναζήτηση ταυτότητας μέσα σε σε ένα πολιτικό πλαίσιο ολοένα και πιο στενό.Η αποκαλούμενη συντριπτική νίκη των Συντηρητικών δεν είναι και τόσο νίκη όσο τεράστια ήττα των από κάτω στο Ην. Βασίλειο πέραν από τους Εργατικούς. Μεγάλη ήττα διότι παρά την μιζέρια που έχει επιφέρει η πολιτική του Κάμερον τα τελευταία χρόνια το πιο πειστικό επιχείρημα εναντίων τους είναι το πρόστυχο πλέον “να φύγουν οι Tories” (ελληνιστί να φύγουν οι Δεξιοί για Κύπρο και να φύγουν οι Σαμαροβενιζέλοι για Ελλάδα), διότι ουσιαστικά δεν υπάρχει καμιά μεγάλη διαφορά στο πλαίσιο μέσα στο οποίο πολιτεύονται. Οι Συντηρητικοί έχουν υποσχεθεί περισσότερο από μιζέρια, που θα καταγράψει θετικούς αριθμούς στα μπλοκάκια του κέρδους των εταιριών και των μεγαλοβιομηχάνων, κάτι που ο κυνισμός της εποχής το έκανε να ακουστεί καθαρά και σχεδόν σαδομαζοχιστικά ελκυστικό. Η απουσία ταξικής πολιτικής στη Βρεττανία είναι κάτι που σε αριστερά πηγαδάκια μπορεί να προβληματίζει (η λεγόμενη αριστερά γενικά στη Βρεττανία είναι πεισματικά κλεισμένη στην δική της φούσκα), εντούτοις σε ένα ευρύτερο πλάνο δεν φαίνεται να υπάρχει ένα όχημα που θα φέρει αυτή την πολιτική πρόταση στα αυτιά της εργατικής τάξης με σκοπό να την ενεργοποιήσει.

Η πολιτική των από κάτω δεν εκπροσωπήθηκε στις εκλογές αυτές, και είναι μάλλον απίθανο να εκπροσωπείται στο άμεσο μέλλον.Οι εκλογές στη Βρεττανία έχουν καταγράψει μεγάλη νίκη της αστικής τάξης όχι τόσο εκλογικά αλλά κυρίως ιδεολογικά. Το μέλλον για τους από κάτω στο Ην. Βασίλειο φαντάζει να είναι στον πάγο εδώ και πολλά χρόνια, μοιάζουν να έχουν βαλτώσει στην καπιταλιστική βαρβαρότητα ενός αιώνιου τώρα. Η ιστορική κίνηση όμως δεν σταματά ποτέ.

—————————————————————————

Σημειώσεις:

* Το Εθνικό Κόμμα Σκωτίας είναι ένα κόμμα συνοθύλευμα πολλών εκφάνσεων της Σοσιαλδημοκρατίας που έχει καταφέρει να συσπειρώσει κόσμο μέσα από πραγματικά αντιφατικά επιχειρήματα και προτάσεις. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα πως πολλές προτάσεις για την οικονομία της Σκωτίας, μέσα από καπιταλιστική οικονομία όπως την αποδέχεται το εν λόγω κόμμα, δεν μπορούν να υλοποιηθούν με την βασική του πρόταση, την ανεξαρτησία της χώρας από το Ηνωμένο Βασίλειο. Έχει καταφέρει μέσα από την στήριξη μερίδας του κεφαλαίου να συσπειρώσει πραγματικά σε βάση εθνική και όχι ταξικά, όπως ακριβώς ένα κλασικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με εθνικό ζήτημα.

 

Πηγή: Αγκάρρα

Εκλογές Μ.Βρετανία: Τα αποτελέσματα της ευελιξίας στην αγορά εργασίας κρίνονται στην κάλπη

Οι συμβάσεις μηδενικού ωραρίου αποτελούν την πιο ακραία μορφή ευέλικτης εργασίας. Έχουν συμβάλει ωστόσο στην αύξηση των θέσεων εργασίας στη Βρετανία. Η εκπομπή reporter διερευνά ένα μείζον ζήτημα για τους Βρετανούς ψηφοφόρους που αφορά το μέλλον των εργασιακών σχέσεων. Οι Βρετανοί καλούνται να επιλέξουν αν επιθυμούν περισσότερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις ή διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων.

Ο ανοιξιάτικος ήλιος δύει στο Λίβερπουλ καθώς ο Γουίλιαμ κουβαλάει τη βαριά σκιά της εργασιακής αβεβαιότητας: θα έχει δουλειά την επόμενη μέρα;

Θα μας μιλήσει για τις θολές εργασιακές συνθήκες των συμβάσεων μηδενικών ωρών. Εργάζεται σε ένα εργοστάσιο μπισκότων στο οποίο μπορεί να το καλέσουν για δουλειά 7 ώρες τη βδομάδα ή 20 ώρες ή… και καθόλου…

Το γραφείο εύρεσης προσωρινής εργασίας τον στέλνει στο ίδιο εργοστάσιο επί χρόνια. Έχει όμως πια παραιτηθεί από την ιδέα μιας σύμβασης αορίστου χρόνου.

Το “Γουίλιαμ” δεν είναι το πραγματικό του όνομα. Φοβάται πως αν τον αναγνωρίσουν, μπορεί να μην έχει πια καθόλου δουλειά. Πρόσφατα απέκτησε μια κόρη αλλά οι ώρες που δουλεύει δεν επαρκούν για να καλύψει τις ανάγκες και των δυο τους. Και φαγητό για το μωρό και τσιγάρα για τον ίδιο, δεν γινόταν. Οπότε έκοψε το κάπνισμα…

Ο Γουίλιαμ περιμένει καθημερινά ένα γραπτό μήνυμα από το γραφείο εργασίας. Τι θα γίνει όμως αν μια μέρα είναι άρρωστος;

«Άδεια ασθενείας; Αν αρρωστήσεις δεν τις πληρώνεσαι τις μέρες ασθενείας. Αν δουλέψεις, πληρώνεσαι. Δεν δεν δουλέψεις, δεν πληρώνεσαι. Είναι τόσο απλό… Όταν γεννήθηκε η κόρη μου ζήτησα γονεϊκή άδεια πατρότητας, όπως είχα δικαίωμα. Πήγα στο γραφείο και τους ρώτησα: έχω κάποιο πρόβλημα να πάρω άδεια πατρότητας; Συμπλήρωσα όλα τα έντυπα. Και πήρα δύο εβδομάδες άδεια. Άλλα όταν κοίταξα τον λογαριασμό μου στην τράπεζα δεν είχα πληρωθεί τίποτα. Πήγα στο γραφείο να ζητήσω εξηγήσεις και μου είπαν πως δεν δικαιούμουν άδεια επειδή δεν είχα συμπληρώσει έξι μήνες στη δουλειά. Εγώ όμως ήμουν εκεί ένα εξάμηνο…» λέει Ο “Γουίλιαμ” εργαζόμενος με σύμβαση μηδενικού ωραρίου στο Λίβερπουλ.

Με τις συμβάσεις μηδενικών ωρών εργασίας υποκαθίσταται το μόνιμο προσωπικό και παραβιάζονται τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Σε ορισμένες αλυσίδες καταστημάτων όπως το “Sports Direct” το 90% των θέσεων εργασίας καλύπτονται από προσωπικό που συνάπτει εξαιρετικά ευέλικτες συμβάσεις. Στα δικαστήρια σωρεύονται πολλές αμφιλεγόμενες υποθέσεις: το μόνιμο και το προσωρινό προσωπικό θα έπρεπε να τυγχάνει της ίδιας αντιμετώπισης όμως προφανώς αυτό δεν ισχύσει ούτε στο “Sports Direct” ούτε στο εργοστάσιο μπισκότων όπου εργάζεται ο Γουίλιαμ.

«Δουλεύω δίπλα δίπλα με ανθρώπους που κερδίζουν πολύ περισσότερα από ό,τι εγώ και κάνουμε ακριβώς την ίδια δουλειά. Πολλές φορές οι εργαζόμενοι από γραφείο εργασίας δουλεύουν δυο φορές σκληρότερα για να αποδείξουν την αξία τους αλλά και για να καταφέρουν να αποσπάσουν μια σύμβαση αορίστου χρόνου. Είναι αποκαρδιωτικό. Δεν μπορώ να ξέρω αν θα δουλέψω αρκετές ώρες την εβδομάδα ώστε να πληρώσω το νοίκι, τους λογαριασμούς, το φαγητό… Η ζωή είναι δύσκολη. Δεν επιβιώνεις… απλώς υπάρχεις,» λέει ο “Γουίλιαμ”.

Τα αποτελέσματα της ευελιξίας στην αγορά εργασίας

Οι Συντηρητικοί στόχευαν στη δημιουργία δύο εκατομμυρίων θέσεων εργασίας από το 2010 χάρη σε αυτό που ονόμασαν “ευέλικτη αγορά εργασίας”, την ώρα που οι Εργατικοί υπόσχονται να καταργήσουν τις συμβάσεις μηδενικού ωραρίου.

Ένα γραφείο ευρέσεως εργασίας καταγγέλλει αυτές τις τακτικές. Οι εργαζόμενοι δέχονται πιέσεις να απεμπολήσουν τα δικαιώματά τους για ίσες αμοιβές, να αποδέχονται συμβόλαια με ανούσιες ασφαλιστικές καλύψεις, να αποκηρύττουν τις άδειες μετ’ αποδοχών.

«Χρειάζεται μεταρρύθμιση επειδή η εκμετάλλευση και η διαφθορά στα πρακτορεία προσωρινής εργασίας έχει πάρει πλέον ενδημικό χαρακτήρα. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εργάζονται σε καθεστώς προσωρινής εργασίας και βιώνουν καθημερινή απώλεια των δικαιωμάτων τους. Υπάρχει μια καταχρηστική διάταξη που ονομάζεται “σύστημα ταξιδιωτικής διαβίωσης”. Αντί όμως να δίνονται φοροαπαλλαγές στους εργαζόμενους, τα γραφεία καρπώνονται το μεγαλύτερο μέρος ή και όλο των φορολογικών ελαφρύνσεων. Η απώλεια για το Κράτος εξαιτίας του λανθασμένου συστήματος υπολογίζεται στο 1 δισεκατομμύριο λίρες το χρόνο,» εξηγεί ο Έιντριαν Γκρέγκορι, ιδιοκτήτης του γραφείου “Extraman”.

Για εργαζόμενους από χώρες της ανατολικής και της νότιας Ευρώπης ο “τροχός της τύχης” εξακολουθεί να γυρίζει στο Λονδίνο που αποτελεί πόλο έλξης για ανθρώπους όπως ο Νίκολα που εγκατέλειψε την Ιταλία εξαιτίας της μεγάλης ανεργίας των νέων.
Οι ευέλικτες συμβάσεις μηδενικών ωρών εργασίας που ισχύουν στη Βρετανία του έδωσαν την ευκαιρία να βρει γρήγορα μια δουλειά. Εργάζεται ως μπάρμαν σε μια αθλητική λέσχη.

«Αναγνωρίζω πως η κατάσταση στην αγορά εργασίας εδώ στο Λονδίνο είναι τελείως διαφορετική από ό,τι στην Ιταλία. Αν θέλεις να αλλάξεις δουλειά, δεν υπάρχει πρόβλημα: το πολύ σε μια βδομάδα θα έχεις βρει άλλη,» λέει ο Νίκολα Πάγιο Φιορέτι, Ιταλός εργαζόμενος στο Λονδίνο.

Ο Νίκολα εργάζεται στην ίδια λέσχη εδώ και δύο χρόνια. Αν κερδίσουν τις εκλογές οι Εργατικοί θα μπορούσε ίσως θα βρει μια μόνιμη θέση εργασίας καθώς σύμφωνα με τις εξαγγελίες των Εργατικών, έπειτα από τρίμηνη εργασία οι συμβάσεις μηδενικών ωρών θα μπορούν να μετατρέπονται σε συμβάσεις με περισσότερες εξασφαλίσεις.

«Είμαι τυχερός που δουλεύω 40 ώρες την εβδομάδα. Από την άλλη πλευρά, η σύμβασή μου δεν καλύπτει ούτε ασθένεια ούτε διακοπές. Αν θέλω να λείψω για δύο εβδομάδες, αυτό σημαίνει πως θα χάσω δύο εβδομάδες δουλειάς και σε αυτό το διάστημα δεν θα βγάλω καθόλου χρήματα,» εξηγεί την κατάσταση του ο Νίκολα Πάγιο Φιορέτι.

Οι ευέλικτες συμβάσεις συμβάλουν στην οικονομική ανάπτυξη και δεν θα έπρεπε να δαιμονοποιούνται. Αυτή είναι η άποψη του Βρετανικού Συνδέσμου Βιομηχανιών ενώ τα εργατικά συνδικάτα προειδοποιούν πως η Βρετανία δημιουργεί μια νέα υπό-τάξη χαμηλά αμειβομένων που είναι έτοιμοι να τα κάνουν όλα αναβιώνοντας στην πράξη θλιβερές εργασιακές συνθήκες της βικτωριανής εποχής…

«Στη Βρετανία τουλάχιστον 700.000 άνθρωποι εργάζονται με τέτοιες συμβάσεις. Γνωρίζουμε πως έχει υπάρξει μια πολύ απότομη αύξηση αυτών των συμβάσεων τα τελευταία χρόνια. Μας προβληματίζει ότι σε μεγάλο ποσοστό οι νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούμε δεν είναι απλώς εξαιρετικά χαμηλά αμειβόμενες αλλά και εξαιρετικά επισφαλείς,» λέει η Νίκολα Σμιθ, επικεφαλής του οικονομικού τομέα του TUC.

Ένας στους τέσσερις στην εκπαίδευση εργάζεται με σύμβαση μηδενικού ωραρίου

Το Μπαρνστάπλ στο Ντέβον είναι μια ήσυχη κωμόπολη. Η Σέσιλι Μπλάιθερ εργάζεται εδώ και επτά χρόνια ως δασκάλα σε τάξεις ενισχυτικής διδασκαλίας βοηθώντας μαθητές με ειδικές ανάγκες. Ένας στους τέσσερις εργαζομένους στην εκπαίδευση εργάζεται με συμβάσεις μηδενικών ωρών, όπως η Σέσιλι. Έχει κάνει όλες τις ενέργειες για να αποκτήσει σύμβαση αορίστου χρόνου. Η απάντηση είναι όχι:

«Από τον Ιούλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο δεν έχω κανένα εισόδημα για να ζήσω. Τα δύο τελευταία χρόνια απέκτησα χρέη και χρειάστηκε να με βοηθήσει η μητέρα μου. Ορισμένοι δάσκαλοι εργάζονται σε σούπερ μάρκετ μέχρι να μπορέσουν να επιστρέψουν στην εργασία τους τον Σεπτέμβριο.»

Στον φορολογικό παράδεισο του Τζέρσεϊ: δύο πολύ διαφορετικές απόψεις

Ο Τζεφ Σάουθερν, από το Μάντσεστερ, ζει στο Τζέρσεϊ, το μεγαλύτερο από τα αγγλονορμανδικά νησιά της Μάγχης: έναν φορολογικό παράδεισο. Αρχικά εργάστηκε ως δάσκαλος και στη συνέχεια ως κοινωνικός λειτουργός σε υπηρεσίες υποστήριξης αστέγων. Στο παρελθόν ίδρυσε το αριστερό κόμμα “Μεταρρύθμιση στο Τζέρσεϊ” και αγωνίζεται για την κατάργηση των συμβάσεων μηδενικών ωρών:

«Το εργατικό δίκαιο προβλέπει πως η σύμβαση που έχεις αποτυπώνει τις συνθήκες εργασίας έπειτα από έναν μήνα. Το πρόβλημα όμως είναι πως δεν υπάρχει έλεγχος… Στην πραγματικότητα χρησιμοποιούμε τα γραφεία εργασίας για να παρακάμψουμε τη νομοθεσία… Γνωρίζω πλήρως καταρτισμένους λογιστές και διαχειριστές μεγάλων fund οι οποίοι εργάζονται μέσω γραφείων και σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν καν συνταξιοδοτικά δικαιώματα ενώ άλλοι εργαζόμενοι που κάθονται στο διπλανό γραφείο έχουν.»

Ο Τζίνο Ριζόλι, ιδιοκτήτης πολλών μικρών καφέ μας δίνει την επιχειρηματική οπτική.
Θα ήθελε να πετάξει την εργατική νομοθεσία στον κάλαθο των αχρήστων. Πρώτη του προτεραιότητα είναι η πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων. Πιστεύει πως μια ανθηρή οικονομία χρειάζεται ελευθερία για τις επιχειρήσεις και αυτό σημαίνει: απόλυτη ευελιξία.

«Τα συμβόλαια μηδενικού ωραρίου σχεδιάστηκαν από εργοδότες προκειμένου να παρακάμψουν για μια μικρή περίοδο τις προβλέψεις της εργατικής νομοθεσίας και για μια περίοδο έξι ή δώδεκα μηνών να μπορούν να απολύουν κάποιον από την εταιρεία εφόσον δεν τους ταιριάζει. Σας παρακαλώ πολύ μη μου ζητάτε αποζημιώσεις, μη μου ζητάτε πληρωμένες άδειες μητρότητας. Επιχείρηση έχω,» λέει απερίφραστα ο Τζίνο Ριζόλι.

Προς πια κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί η Βρετανία ώστε να αποφύγει το περαιτέρω άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλούσιων και φτωχών; Χρειάζονται λιγότερες ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, σύμφωνα με τη φιλελεύθερη αντίληψη του επιχειρηματία Τζίνο Ριζόλι ή περισσότερες όπως ζητά ο Έιντριαν Γκρέγκορι, ιδιοκτήτης γραφείου ευρέσεως εργασίας;

«Θα πρέπει να εφαρμοστούν αυστηροί όροι για τις απολύσεις, θα πρέπει να εξασφαλίζεται η αποζημίωση μέσω μιας εποπτικής αρχής, να υπάρχει ένας διαμεσολαβητής. Μια τέτοια αρχή θα πρέπει να έχει τη δύναμη όχι απλώς να βάλει τέλος στην εκμετάλλευση αλλά και να αποφέρει με τις ενέργειές της κέρδη για τα κρατικά ταμεία. Αν τη νύχτα πηγαίνω για ύπνο ξέροντας πως η δουλειά μου είναι να εκμεταλλεύομαι χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους θα επέλεγα να κάνω κάτι άλλο.»

Η αγορά εργασίας στη Βρετανία διέπεται από μεγάλη ελαστικότητα. Χρειάζεται ωστόσο περισσότερη ρύθμιση στις εργασιακές σχέσεις; Σε αυτό το ερώτημα καλούνται να απαντήσουν οι Βρετανοί ψηφοφόροι.

Πηγή: euronews

Η Daily και Sunday Express δίνει ένα εκατομμύριο λίρες στο UKIP

Richard Desmond, whose publishing company owns the Daily and Sunday Express, has donated £1m to UKIP.

Mr Desmond said UKIP was “not run by elitists” and was a party for “good, ordinary British people”.

UKIP leader Nigel Farage said the money would help “significantly” in its fight “against the big battalions”.

Mr Desmond, owner of Northern and Shell Media Group, donated £300,000 to the party late last year.

As well as the Daily and Sunday Express, the group publishes OK! and Now! magazines, as well as the Daily Star and Daily Star Sunday.

Mr Desmond said UKIP, which campaigns for the UK’s exit from the European Union, did not have “a massive party machine or highly paid public relations people” and was “struggling to have a voice”.

Explaining his donation on the Express website, Mr Desmond said: “They are human; they are not perfect and they do not pretend to be. But what they believe in is the best for the British people.

“They are the sort of people who will stand up for people who are struggling.”

Mr Desmond donated £100,000 to the Labour Party in 2001, around the time of Northern and Shell’s takeover of the Express.

 

Πηγή: BBC

Στη Βρετανία (δεν είχαν μνημόνιο): Πεινασμένοι, χωρίς κάλτσες και παλτό πάνε πολλοί μαθητές στο σχολείο

Σε έρευνα, το 69% των δασκάλων παραδέχτηκε ότι έχει δει παιδιά να έρχονται στο σχολείο πεινασμένα και το 80% ότι έχει δει μαθητές να προσέρχονται στο σχολείο χωρίς να έχουν ζεστά ρούχα.

Σε συνθήκες βικτοριανής εποχής ζουν τα περισσότερα παιδιά στην Βρετανία, όπως καταγγέλλει η μεγαλύτερη Διδασκαλική Ένωση στη χώρα του Ντέιβιντ Κάμερον.

Οι πιο πολλές μαθητές στη Βρετανία περνούν το κατώφλι του σχολείου δίχως να έχουν επαρκή ρουχισμό αλλά και φαγητό για να τραφούν, γράφουν τα βρετανικά ΜΜΕ με βάση τις καταγγελίες δασκάλων. Η μεγαλύτερη διδασκαλική ένωση της Βρετανίας NASUWT προειδοποιεί ότι, πολλά από τα παιδιά πηγαίνουν άρρωστα στο σχολείο γιατί οι γονείς τους δεν μπορούν να πάρουν άδεια από τη δουλειά για να τα φροντίσουν. Μάλιστα, πολλοί δάσκαλοι παραδέχονται ότι φέρνουν στο σχολείο φαγητό καθώς απειλείται η ζωή των μικρών μαθητών από την φτώχεια. Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε η NASUWT, πολλά από τα παιδιά που πεινάνε, αδυνατούν να συγκεντρωθούν στο μάθημα όπως επίσης δεν συμμετέχουν σε εκπαιδευτικές εκδρομές, αφού οι γονείς τους δεν έχουν να πληρώσουν τη συμμετοχή.

«Δεν είναι δυνατόν εν έτει 2015 τα παιδιά να έρχονται στο σχολείο πεινασμένα, χωρίς κάλτσες και παλτό, όταν το κρύο είναι τσουχτερό», λέει ένας δάσκαλος υπό καθεστώς ανωνυμίας και προσθέτει πως πολλά παιδιά έρχονται στο σχολείο ενώ είναι άρρωστα, εφόσον οι γονείς τους δεν μπορούν να πάρουν άδεια από τη δουλειά τους για να τα φροντίσουν.

Στην έρευνα συμμετείχαν συνολικά 2.452 δάσκαλοι, εκ των οποίων, το 78% υποστήριξε ότι έχει δει μαθητές να μην έχουν καθόλου ενέργεια και να μην μπορούν να συγκεντρωθούν στο μάθημα εξαιτίας της φτώχειας. Το 69% των δασκάλων παραδέχτηκε ότι έχει δει παιδιά να έρχονται στο σχολείο πεινασμένα και το 80% ότι έχει δει μαθητές να προσέρχονται στο σχολείο χωρίς να έχουν ζεστά ρούχα. Επιπλέον, το 24% των δασκάλων υποστηρίζει ότι φέρνει φαγητό στο σχολείο για τους πεινασμένους μαθητές και το 62% ότι έχει δανείσει ή χαρίσει στα παιδιά σχολικό εξοπλισμό . Το 22% των δασκάλων λέει ότι γνωρίζει μαθητές , οι οικογένειές των οποίων έχουν χάσει τα σπίτια τους εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων. Για το γενικό γραμματέα της Διδασκαλικής Ένωσης NASUWT, Κρις Κιτς, τα στατιστικά στοιχεία που αποτυπώνουν το μέγεθος της φτώχειας των Βρετανών μαθητών, πραγματικά σοκάρουν!

Μίνα Αγγελίνη Πρώτο θέμα via Οικοδόμος

Πότε ο καπιταλισμός ήταν φιλόξενος;

 

 “‘Talented’ migrants welcome, benefit-seekers not”, δήλωσε ο δήμαρχος του Λονδίνου Boris Johnson. Μέχρι να “καθαρίσει” το Λονδίνο από την κοσμοσυρροή βρήκε και την λύση στο μεγάλο πρόβλημα της κυκλοφοριακής συμφόρησης από τις διαδυκτιακές πωλήσεις. “I want my own personal drone to come and drop it wherever I choose,”.

Τα μέτρα που πάρθηκαν είναι εκπληκτικά ελπιδοφόρα. Όταν ο φασισμός χτυπά την πόρτα είναι γιατί τον έχει καλέσει το κεφάλαιο.

είδηση από euronews:

“Mέτρα για τον περιορισμό της μεταναστευτικού ρεύματος προς τη Βρετανία από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξήγγειλε ο Ντέιβιντ Κάμερον.

Οι ανακοινώσεις του πρωθυπουργού έρχονται μια ημέρα μετά τη δημοσιοποίηση των στοιχείων, που δείχνουν αύξηση του αριθμού των μεταναστών στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι πιέσεις για τους Συντηρητικούς αυξάνονται έξι μήνες πριν τις κάλπες και ενώ η δυναμική των ευρωσκεπτικιστών του Νάιτζελ Φάρατζ ενισχύεται.

«Το σύστημα πρόνοιας θα πρέπει να στηρίζεται στις συνεισφορές των Βρετανών φορολογουμένων που εργάζονται σκληρά. Εκατομμύρια άνθρωποι πράττουν το σωστό και καταβάλουν εισφορές στο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας από γενιά σε γενιά. Δεν γίνεται οι μετανάστες να εμφανίζονται και να ζητούν πλήρη δικαιώματα αμέσως. Ας γίνουμε λοιπόν σαφείς. Οι μετανάστες από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση θα πρέπει να έχουν ήδη εξασφαλίσει δουλειά πριν έρθουν εδώ. Οι Βρετανοί φορολογούμενοι δεν πρόκειται να τους στηρίξουν αν δεν έχουν δουλειά. Η τετραετής εργασία συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση για τη χορήγηση επιδομάτων και κοινωνικής στέγασης. Πρόκειται για δραστικές αλλά δίκαιες και λογικές μεταρρυθμίσεις. Οι Βρετανοί πρέπει να γνωρίζουν ότι οι αλλαγές στην κοινωνική πρόνοια για τη μείωση της μετανάστευσης θα έχουν προτεραιότητα στις διαπραγματεύσεις που θα διεξαχθούν», τόνισε ο Βρετανός πρωθυπουργός.

Το Λονδίνο συνδέει άμεσα τους όρους που θέτει με τις διαπραγματεύσεις για τη νέα σχέση με την Ευρώπη και το δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

« Αν επανεκλεγώ πρωθυπουργός τον Μάιο θα διαπραγματευτώ με την Ευρώπη για τη νέα σχέση με τη Βρετανία εντός της Ένωσης. Το ζήτημα της ελεύθερης μετακίνησης θα αποτελέσει το κλειδί της διαπραγμάτευσης. Αν επιτύχω θα κάνω εκστρατεία για την παραμονή της χώρας σε μια άλλη Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν δεν εισακουστούμε και δεν μπορούμε να βελτιώσουμε τη σχέση μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε δεν αποκλείω τίποτα», υποστήριξε ο κ. Κάμερον.

Αναλυτές επισημαίνουν, ότι τα μέτρα περιορίζουν την αρχή της ελεύθερης μετακίνησης πολιτών εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, ο Βρετανός πρωθυπουργός απηύθυνε έκκληση στους εταίρους για αλλαγή του πλαισίου.

Ο εκπρόσωπος της Κομισιόν ανέφερε ότι οι προτάσεις Κάμερον θα συζητηθούν χωρίς εντάσεις και τόνισε ότι τα κοινοβούλια των κρατών μελών έχουν το περιθώριο να αντιμετωπίσουν τυχόν καταχρήσεις στη χορήγηση επιδομάτων σε μετανάστες.”