Ανώμαλη προσγείωση ο τελευταίος μήνας ειδικά για τους φίλους Κύπριους που χάρηκαν ίσως και μέσα στον ανορθολογισμό της στιγμής με την δυναμική που φαινόταν να απόπνεε η επιλογή ΣΥΡΙΖΑ. Η “πρώτη φορά αριστερά”, η αριστερά που έμαθε στην Financial Times τη λέξη “κωλοτούμπα”, πάτησε και εκμεταλλεύτηκε το ένστικτο πολλών ανθρώπων για ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς ουσιαστική αλλαγή. Η αριστερά που πούλησε αριστεροσύνη σε όλο το κόσμο, αλλά ψήφισε το χειρότερο μνημόνιο από όλα, με τους χειρότερους συσχετισμούς δυνάμεων.
Δεν είναι λίγες οι αντιγραφές στα λεγόμενα που βλέπουμε και εδώ νομιζόμενοι κάποιοι πως θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τυχόν δυναμικές. Έκλειναν τα αυτιά τους στους κομμουνιστές και το ταξικό κίνημα που προειδοποιούσαν, κατηγορώντας τους ως σεκταριστές. Τελικά είναι οι μόνοι που έμειναν στο δρόμο και εντείνουν τις προσπάθειες τους για να μην περάσουν τα μέτρα μέσα στους χώρους δουλειάς. Το λέμε διότι η κατάσταση στην Ελλάδα επηρεάζει άμεσα την Κύπρο. Είναι πολύ σημαντικό να γίνει συστηματική προσπάθεια, η απογοήτευση που έχει αναπτυχθεί να μην πάρει το λαό από κάτω. Εναλλακτική υπάρχει, απλώς δεν μπορεί να είναι εντός του καπιταλιστικού συστήματος.
Η χθεσινή μέρα, με τις ατέλιωτες προσωπικές επιθέσεις και κατινιές μεταξύ ΣΥΡΙΖΑίων βουλευτών και τα τερτίπια της προέδρου της Βουλής για τους όρους διεξαγωγής της συζήτησης και ψηφοφορίας, δείχνουν πως μεταξύ άλλων δεν έχουν αντιληφθεί που βρίσκεται η πλειοψηφία του λαού, λες και αν καθυστερήσει μια ώρα δεν θα ψηφιστεί το νομοσχέδιο. Ένα πραγματικά ξεκατίνιασμα και μέσα στη βουλή και διαμέσου των ΜΜΕ, προσωπικών αλληλοκατηγοριών που σίγουρα αποτελεί νέο επίπεδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που πριν 6 μήνες δήθεν θα ένωνε την κοινωνία, είναι σήμερα ένα ξέφραγο αμπέλι σκορπώντας την απογοήτευση και την παράλυση σε κόσμο που το πίστεψε, με τους μεν να κατηγορούν τους δε για προδοσία και τους άλλους για αποστάτες. Άγριο παρασκήνιο και ο καθένας με την ατομάρα του να σκέφτεται τις επόμενες του κινήσεις, κανείς από όλους αυτούς τους θιγμένους χωρίς την τσίπα να σηκωθεί και να πάει σπίτι του ή έστω να απολογηθεί που συνέβαλε σε αυτή την κατάντια.
Ο Λαφαζάνης και η αριστερή πλατφόρμα, μη αποδεχόμενοι τις ευθύνες που τους αναλογούν και αφού στήριξαν και συνέβαλαν μέχρι και την υπογραφή τον ΣΥΡΙΖΑ, ετοιμάζονται για νέο κίνημα/κόμμα/σχηματισμό ανάχωμα του κόσμου προς ριζοσπαστικοποίηση και το ταξικό κίνημα, δήθεν για υπεράσπιση του κόσμου του “όχι”. Δεν είναι τυχαίο που θέλουν να υπερασπιστούν το “όχι” διότι το γεγονός αυτό ήταν από μόνο του μια μαύρη τρύπα που χωρούσε ότι νόημα ήθελε ο καθένας κάτι που είχαμε επισημάνει και σε προηγούμενες αναρτήσεις. Ο νέος σχηματισμός εκτός απροόπτου έρχεται εντός ολίγου διαστήματος, με μια ρητορεία αλά ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές και με παντιέρα την έξοδο από το νόμισμα και γύρισμα στην δραχμή χωρίς να κάνουν λόγο ούτε για αλλαγή παραγωγικών σχέσεων αλλά ούτε και για έξοδο της Ελλάδας από Ε.Ε και ΝΑΤΟ. Η πρόταση τους ουσιαστικά προσπαθεί να αφουγκραστεί συγκεκριμένα επειχηρηματικά συμφέροντα που θεωρούν προυπόθεση ανταγωνιστικότητας την υποτίμιση του νομίσματος. Όσοι γνωρίζουν το ποιοι είναι αυτοί οι κύριοι και κυρίες, το τι στήριξαν στο παρελθόν και ποιες οι θέσεις τους δεν θα πρέπει να εκπλήττονται.
Την ίδια ώρα, το ΠΑΜΕ ήταν το μοναδικό οργανωμένο σύνολο έξω από την βουλή. Χωρίς αισθητικές παρεμβάσεις, εκεί, ωμά, στον ταξικό αγώνα. Ήταν η μόνη δύναμη που έσωσε την αξιοπρέπεια του Ελληνικού λαού, η μοναδική δύναμη που μπορεί να δώσει πραγματική ελπίδα.
Ρωτούσαν κάποιοι φίλοι και σύντροφοι που ξεγελάστηκαν από την προοπτική ΣΥΡΙΖΑ:
Μα καλά το ΚΚΕ είναι απλά ευτυχισμένο σήμερα διότι βγήκε σωστό στις προβλέψεις του;
Κάνουν μεγάλο λάθος. Οι κομμουνιστές δεν είναι ναρκισσιστές ούτε χαιρέκακοι, ούτε βλέπουν την κίνηση της ιστορίας υπό το βλέμμα της προσωπικής ίντρικας και του οπαδισμού, ντρέπονται για λογαριασμό αυτών που δεν ντρέπονται με όλα αυτά που γίνονται στην Ελλάδα. Είδαμε έμπρακτα αυτό που έλεγε το ταξικό κίνημα στην Ελλάδα πως η πάλη πρέπει να έχει αντι-καπιταλιστικό, αντι-ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα (με κατάφαση τον Σοσιαλισμό) και πως ο διαχωρισμός “μνημόνιο-αντιμνημόνιο” “ευρώ-δραχμή” είναι ψεύτικοι, οδηγούν σε αποπροσανατολισμό και καθυστερούν τον κόσμο της εργασίας να οργανωθεί ουσιαστικά. Ένα τέτοιο ταξικό κίνημα χρειάζεται, έμπειρο, μελετημένο και μετρημένο στις κουβέντες, που δεν παρασύρεται από αυθορμητισμούς, που συνδέει τα άμεσα προβλήματα με τον τελικό στόχο, είναι σίγουρο ότι το ταξικό κίνημα της Κύπρου έχει πολλά να μάθει από το αντίστοιχο της Ελλάδας.
Το ταξικό μας κίνημα πρέπει να μάθει να βλέπει πέρα από την επιφάνεια (μνημόνια), να μελετήσει την ιστορία για να μπορεί να προβλέψει και να διεξάγει ανυποχώρητους ταξικούς αγώνες στο μέλλον. Ας τα θυμούνται αυτά οι φίλοι/ες και σύντροφοι/ισσες Κύπριοι/ιες και ας γίνει μάθημα για την δική μας Αριστερά το που μπορεί να φτάσει η λογική του μικρότερου κακού, η δήθεν ενωτική αοριστολογία για διαταξική συνεργασία, η επίκληση στα άτομα και οι δεσμεύσεις για εναλλακτική καπιταλιστική διαχείριση εντός Ε.Ε και ΝΑΤΟ…και έπεται συνέχεια.
Πηγή: Αγκάρρα
fristuti 