Βγήκε κι η Κύπρος από το μνημόνιο, λοιπόν. Και μπράβο της! Μπράβο και πάλι μπράβο, καθ’ ότι αυτά πρέπει να λέγονται. Βγήκε κι η Κύπρος από το μνημόνιο, όπως έχουν ήδη βγει και η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Και μπράβο και στην Ιρλανδία, και μπράβο και στην Πορτογαλία. Χίλια μπράβο σε όσους βγήκαν από τα μνημόνια και δυο χιλιάδες σ’ όσους κατάφεραν να μη μπουν ποτέ σε δαύτα. Κι αυτά να τα βλέπουμε εμείς οι άχρηστοι, οι ανίκανοι, οι ρεμπεσκέδες, που από το ένα μνημόνιο βγαίνουμε και στο άλλο μπαίνουμε και μας σιχτιρίζει όλος ο κόσμος κι έχουμε καταντήσει κάτι σε μνημονιομανείς, παναπεί πρεζάκηδες των μνημονίων που δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτά.
 Βρυξέλλες, 7/3/2016: Ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Γερούν Ντάισελμπλουμ λέει ένα ανέκδοτο και ο υπουργός οικονομικών της Κύπρου Χάρης Γεωργιάδης σκάει στα γέλια, δίπλα στον πρόεδρο του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ. |
Ξέρω τι σκέφτεστε διαβάζοντας την προηγούμενη παράγραφο και σπεύδω να βάλω τα πράγματα στην σωστή τους θέση: όχι, δεν τρελλάθηκα! Απλώς σας προετοιμάζω για την επίθεση που θα εξαπολύσουν εναντίον μας τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τις επόμενες μέρες. Τι θα εξαπολύσουν, δηλαδή, που η επίθεση έχει ήδη εκδηλωθεί. Πάρτε ένα μικρό δείγμα:
– “Γιατί η Κύπρος βγήκε από το μνημόνιο και η Ελλάδα παραμένει” (Καθημερινή, 3/4/2016)
– “Αναστασιάδης: Η νοικοκυρεμένη πολιτική θα συνεχιστεί” (Πολίτης [Κύπρου], 7/4/2016)
– “Η Κύπρος μετανιώνει που δεν μπήκε νωρίτερα στο Μνημόνιο” (Το Χρήμα, 6/4/2016)
– “Βγήκε από το μνημόνιο η Κύπρος” (in.gr, 31/3/2016)
Τι σημαίνει, όμως, το “βγαίνω από το μνημόνιο”; Το “βγαίνω από το σινεμά”, ας πούμε, μπορεί να σημαίνει πάω μια βόλτα και μπορεί να πιω κι ένα ποτό ή, αν ήταν η τελευταία παράσταση, πάω σπίτι για ύπνο. Το “βγαίνω από το μνημόνιο”;
Ας είμαστε ψύχραιμοι. “Βγαίνω από το μνημόνιο” θα πεί τέρμα τα δίφραγκα και τα φράγκα που έπαιρνα από τον Μηχανισμό Στήριξης (ESM) και τώρα πρέπει να ξαναβγώ στις αγορές για δανεικά. Επίσης, σημαίνει ότι τώρα, εκτός από τα δανεικά που χρειάζομαι για να σπρώξω την διαλυμένη οικονομία μου μπροστά, χρειάζομαι και παραπανίσια δανεικά για να ξεπληρώσω τα φράγκα και τα δίφραγκα που είχα πάρει κατά την διάρκεια του μνημονίου από τον Μηχανισμό Στήριξης. Υποθέτω ότι όλοι θυμάστε κάτι δόσεις, που για να τις πάρουμε μαύριζε το συκώτι μας επειδή έπρεπε κάθε φορά να κλείσει πρώτα μια αξιολόγηση; Πώς το βλέπετε το θέμα, λοιπόν; Δεν πρέπει κάποια στιγμή να επιστρέψουμε αυτά τα λεφτά και, μάλιστα, με τόκο; Ε, αυτή η στιγμή είναι τώρα.
Το κακό είναι ότι αυτή η ρημάδα η στιγμή δεν είναι καθόλου στιγμή, καθ’ όσον τραβάει πολύ σε μάκρος. Η Κύπρος, ας πούμε, έμεινε τρία χρόνια σε μνημόνιο και θα χρειαστεί δεκαπέντε για να ξοφλήσει τα δανεικά αυτής της τριετίας, με το τελευταίο τοκοχρεωλύσιό της να έχει οριστεί για τον Μάρτιο του 2031. Υπ’ αυτή την έννοια, είναι απολύτως λογικό το ότι η Ελλάδα θα καθαρίσει τις ανάλογες υποχρεώσεις της το 2050 και πάντοτε υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα ακολουθήσει και τέταρτο μνημόνιο. Συνεπώς, είχε δίκιο βουνό ο Βαρουφάκης που είπε πριν έναν μήνα: “Θα ήμουν ο πρώτος που θα πανηγύριζα αν η Κύπρος, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία έβγαιναν από το μνημόνιο, αλλά δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, απλά τέλειωσε η καταβολή δόσεων από το ESM. Τώρα ξεκινάει η μακρά και βασανιστική διαδικασία της αποπληρωμής του 95% των χρημάτων των δόσεων. Απλά τέλειωσαν τα πακέτα. Τώρα θα ξεκινήσουν νέα μέτρα”.
Προσέξατε όσο έπρεπε την τελευταία φράση τού Βαρουφάκη; Δείτε τώρα τι λέει ο ίδιος ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στο τουίττερ:
Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι μνημονιακοί νόμοι όχι απλώς δεν πρόκειται να καταργηθούν αλλά θα προστεθούν και νέοι, με περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα. Με δυο λόγια: το μνημόνιο φεύγει μένοντας! Το είπε ξεκάθαρα ο επί κεφαλής του Μηχανισμού Στήριξης Κλάους Ρέγκλινγκ, στην ανακοίνωση που εξέδωσε στις 31 Μαρτίου, ημέρα της εξόδου της Κύπρου από το μνημόνιο: “Το τέλος του προγράμματος δεν είναι το τέλος της μεταρρυθμιστικής ατζέντας στην Κύπρο. Χρειάζονται περισσότερες προσπάθειες για να μειωθεί το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων, να συνεχισθούν οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και να διατηρηθεί η δημοσιονομική πειθαρχία (…) Για τον σκοπό αυτό, ο ESM θα ενημερώνεται τακτικά από την Κύπρο και θα μετέχει στις αποστολές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δύο φορές τον χρόνο, για τη μετά το πρόγραμμα παρακολούθηση“. Πόσο πιο καθαρά να το πει ο άνθρωπος; Πάντως, αν κρίνουμε από τα παραπάνω “τιτιβίσματά” του, ο Αναστασιάδης τον κατάλαβε απολύτως.
Βγήκε, λοιπόν, η Κύπρος από το μνημόνιο. Και μπράβο της. Μόνο που, βγαίνοντας, πήρε μαζί της τους πετσοκομμένους μισθούς, τις συντάξεις εξαθλίωσης, τα γκρεμισμένα εργασιακά δικαιώματα, την κατακόρυφα αυξημένη μετανάστευση των νέων, τις κατεστραμμένες μικροεπιχειρήσεις, την πρωτοφανή ανεργία (16,5%, εκεί που πριν 3 χρόνια δεν ξεπερνούσε το 4,4%), το εκτιναγμένο στο 108% του ΑΕΠ χρέος (από 61,3% το 2010), τους καινοφανείς και δυσβάσταχτους φόρους στα ακίνητα, τις κουρεμένες καταθέσεις, την διάλυση του κοινωνικού κράτους, την κατάρρευση του ΑΕΠ… Κράτησε, δηλαδή, όλα τα συστατικά στοιχεία του μνημονίου. Όπως έκαναν, άλλωστε, και η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, πιστοποιώντας μια μεγάλη αλήθεια: ακόμα κι αν βγεις από τα μνημόνια, αυτά θα μένουν εκεί. Στον σβέρκο σου.
Πηγή: Cogito Ergo Sum
fristuti 