BREXIT και μαντικές ικανότητες

Έχουμε ακούσει τους ΝΑΙνέκους του Ηνωμένου Βασιλείου να εκπροσωπούνται από ρατσιστές μέχρι αριστερούς. Τους έχουμε δει ως θύματα των ανθρώπων μιας εποχής που θέλει το μίσος να κυριαρχεί γιατί είπαν ΟΧΙ στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έχουμε δει πορείες διαμαρτυρίας, και συλλογή υπογραφών με αίτημα την επιστροφή των καλών καιρών που είχαμε την συνειδησιακή απονεύρωση του Ευρωπαϊκού συνδρόμου ‘πας μη δυτικός βάρβαρος εστίν’.

Δημοσιογράφοι με φλύαρα λογύδρια, πολιτικοί με επαναστατικές διακηρυκτικές καρικατούρες, διανοούμενοι με αφηρημένα εννοιολογικά μπαλόνια, ακαδημαϊκοί με μαντικές ικανότητες έχουν να λένε για συμπεράσματα, για συμπεράσματα, συμπεράσματα, συμπεράσματα, συμπεράσματα…

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά μαζί με τον Ευρωπαϊκό εθνικισμό αποφάσισαν την ίδια πορεία. Οι πολιτικές παραιτήσεις των εθνικιστών στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά και η ανημποριά των αριστερών να αναλάβουν την απόφαση του λαού τι αποτέλεσμα έχει; Τι συμπεράσματα βγάζουν οι προφεσόροι διανοούμενοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι που άλλο τίποτα παρά ακόμα και την συγκεκριμένη ιστορική απόφαση του βρετανικού λαού την διαβάζουν μέσα από το αιώνιο φίλτρο της παρατηρητικότητας;

Η φωνή του λαού, του 52%, από ποιο μικρόφωνο, ποια οθόνη, ποια αίθουσα θα μπορούσαν να εισακουστούν; Τι σκέφτεται αλήθεια ο βρετανικός λαός μια που η φωνή του δεν ακούγεται από κανένα επίσημο στόμα;

Τι άλλο άφησε το BREXIT πίσω του τελικά παρά την ανημποριά και την ανετοιμότητα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς να αλλάξει την Ευρωπαϊκή Ένωση από τα μέσα;

Τι άλλο άφησε αν όχι την απόδειξη ότι ο εθνικισμός είναι η άθλια υπαρξιακή οντότητα, η οποία ο πατριωτισμός του έγκειται στο ατομικίστικο συμφέρον;

Τι άλλο άφησε το BREXIT παρά την τυφλή ακαδημία να ψάχνει στις βιβλιογραφίες τι πήγε στραβά;

Βασικά προβλήματα του BREXIT

Ποιά είναι τα υποτιθέμενα βασικά προβλήματα του BREXIT:

α. Οι εμπορικές σχέσεις του Η.Β με τον υπόλοιπο κόσμο, αφού ο υπόλοιπος κόσμος είναι μόνο η ΕΕ.

β. Η αύξηση των ρατσιστικών πεποιθήσεων και επιθέσεων, αφού ο ρατσισμός εντός ΕΕ ήταν ανύπαρκτος μέχρι τότε.

γ. Η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα του μέλλοντος, αφού η ΕΕ χαρακτηρίζεται από την ασφάλεια και την βεβαιότητα του μέλλοντος.

δ. Ο φόβος ενός ντόμινο το οποίο θα γίνει σοβαρή ένδειξη αποδόμησης του οικοδομήματος της ΕΕ, αφού μέχρι την περασμένη βδομάδα το οικοδόμημα ήτανε ισχυρό και αμετακίνητο.

ε. Η ανάδειξη του πολιτικού κενού, αφού πρίν το κενό η καλά μπρουρδουκλωμένη ΕΕ με τον ιμπεριαλισμό δεν ήταν ξεκάθαρη.

στ. Ο φόβος και ο τρόμος ενός ανοίγματος πολιτικού εδάφους για συγκρότηση ενός κομμουνιστικού κινήματος.

ΑΚΕΛ: οπορτουνιστική φυγή και φιλάκια στην ΕΕ

Στις 23 Ιουνίου θα διεξαχθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο το δημοψήφισμα αν θα συνεχίσει η χώρα την συγκεκριμένη μορφή σχέσης με το Ευρωενωσιακό κεφάλαιο ή αν θα συνεχίσει να διεξάγεται με άλλους όρους πάντα όμως με τον ίδιο ιμπεριαλιστικό παρονομαστή. Με άλλα λόγια το ακριβές ερώτημα τίθεται ως εξής: “Should the United Kingdom remain a member of the European Union or leave the European Union?”

Οι Κύπριοι του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν το δικαίωμα να λάβουν μέρος σ’ αυτό το δημοψήφισμα λόγω του ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος της εθελοντικής – ελεύθερης ένωσης 53 ανεξάρτητων κρατών, τα οποία είναι πρώην αποικίες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας ή αλλιώς της Κοινοπολιτείας των Εθνών.

Η κάθε πολιτική, κοινωνική και οικονομική οργάνωση μορφή των Κυπρίων του Ηνωμένου Βασιλείου, από την επίσημη εκκλησιαστική διοίκηση, τις τοπικές οργανώσεις, την Πρεσβεία της Κύπρου αλλά και την εφ’ όλης της ύλης διπλωματική αντιπροσωπεία μέχρι και των επιχειρηματικών ομίλων και συνδέσμων τάχθηκαν εναντίον του BREXIT.

Εναντίον του BREXIT έχουν ταχθεί με ανακοινώσεις και τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου, άλλα εμμέσως και άλλα άμεσα, αφού είναι αναγκαία η διαφώτιση του ζητήματος όσον αφορά τους ψηφοφόρους τους.

Υπάρχει όμως ενδιαφέρον η θέση του εργατικού κόμματος της Κύπρου, του ΑΚΕΛ όσον αφορά το δημοψήφισμα. Με το να λάβει πολιτική θέση ως το κόμμα του λαού σ’ αυτό το ερώτημα αφορά τόσο τους ακελικούς ψηφοφόρους όσο και κόσμο που περιμένει συνέπεια και ετοιμότητα για θέματα επίκαιρα και ουσιαστικά που αφορούν το αύριο.

Η θέση λοιπόν του ΑΚΕΛ σ’ αυτήν την περίπτωση είναι ανύπαρκτη. Το ΑΚΕΛ δεν ανακοινώνει ούτε την θέση ότι οι ψηφοφόροι του θα μπορούσαν να ψηφίσουν κατά βούληση.

Έχει πολιτικό ενδιαφέρον η συγκεκριμένη στάση του ΑΚΕΛ επειδή ακριβώς κινείται σε δύο οπορτουνιστικούς άξονες. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι το μαρξιστικό/λενινιστικό κόμμα της Κύπρου υποστηρίζει αύριο το ΟΧΙ στο BREXIT. Με τέτοια θέση γίνεται ξεκάθαρο το συμπέρασμα οτι το ΑΚΕΛ ακυρώνει ακόμα μια φορά και περίτρανα, χωρίς υπεκφυγές και αστικές μανούβρες, την κρυφή αλλά εκθαμβωτική Ευρωενωσιακή του λαγνεία με ανοικτά ερωτικά ψηφοδέλτια/ραβασάκια στην ΕΕ άρα και στον ιμπεριαλισμό.

Απο τήν άλλη αν υποθέσουμε την υποστήριξη ενος BREXIT τότε είναι ακόμα πιο ξεκάθαρη και αποκαλυπτική η πολιτική φύση του εργατικού λαϊκού κόμματος της Κύπρου. Αν λοιπόν υποστηρίζει με ανακοίνωση αύριο το BREXIT, τότε ταυτόχρονα αγκαλιάζει και φανερώνει ανοικτά πλέον την κρυφή σχέση με το Ευρωενωσιακό κεφάλαιο και την σχέση που προκύπτει με τον ιμπεριαλισμό.

Επίσης, προκύπτει ακόμα ένα πολιτικό ζήτημα με την υποστήριξη του BREXIT το πιο μεταφέρεται αυτόματα στην κυπριακή πραγματικότητα. Η σημαντικότητα έγκειται στο γιατί το ΑΚΕΛ τότε δεν εγείρει θέμα και για ενα CYEXIT;

Το ΑΚΕΛ ακριβώς για να αποφύγει αυτή την διελκυστίνδα που δεν οδηγεί πουθενά παρά στην ανοικτή του οπορτουνιστική φύση, αποφασίζει να μην το λάβει καθόλου υπόψιν.

Το δημοψήφισμα του Ηνωμένου Βασιλείου στις 23 του Ιουνίου για το ΑΚΕΛ είναι ένα πολιτικό γεγονός που δεν υπάρχει.

Με αυτήν λοιπόν την απολιτίκ προσέγγιση και ανάλυση το κόμμα επιβεβαιώνει διπλά την οπορτουνιστική του πολιτική κατάντια και την τελειωμένη σχέση με τον μαρξισμό/λενινισμό που σπασμωδικά επιθυμεί να διασώσει με τα δημοκρατίστικα πλατειακού τύπου διαδικτυακά ανοίγματα.

Η σιωπηρή αποδοχή της βαρβαρότητας

Για τον μελλοντικό ιστορικό η εποχή μετά το ολοκαύτωμα της σάρκας και του λόγου μέχρι και σήμερα, θα είναι η εποχή της αποδεκτής και ελκυστικής βαρβαρότητας. Ο δυτικός πολιτισμός δημιουργεί την βαρβαρότητα στην μεταπολεμική δύση να λειτουργεί ως μια προσβάσιμη έλλογη διαδικασία, φτιασιδωμένη αναγκαία με το καθεστωτικό εργαλείο της έκπληξης ως αρκετό για να συμβάλει κανείς στην κίνηση του ιστορικού χρόνου.

Κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης κάποιοι κάνανε σχέδια διακοπών το καλοκαίρι και δεν μυρίστηκαν ποτέ καμένη σάρκα, ούτε ακούσανε ποτέ κραυγές, ούτε είδανε σκελετούς να περπατάνε. Κάποιοι ακόμα τα είδανε όλ’ αυτά αλλά συνεχίζαν να ψάχνουν καλοκαιρινά θέρετρα για να περάσουν καλά, να ξεχαστούν. Άλλοι πάλι το φχαριστιόντουσαν άλλοι πάλι όχι.

Η φασιστική και ναζιστική βαρβαρότητα τότε ήταν πρωτόγνωρο πολιτικό βίωμα. Γέννημα θρέμμα από τον πρώτο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Η βαρβαρότητα δεν ήταν ασθενική τρέλα αλλά πολιτική προοπτική, συγκεκριμένες πολιτικο-οικονομικές θέσεις, νόρμες και νομοθετήματα.

Η βαρβαρότητα σήμερα είναι καταδικαστέα όταν, και μόνο όταν, δεν λες ότι είναι καταδικαστέα. Διαφορετικά η βαρβαρότητα είναι η επιθυμητή παρέκκλιση του αλλοτριωμένου καπιταλιστικού τρόπου εκμετάλλευσης του πλούτου που παράγει ο εργαζόμενος.

Αν ο πλούτος που παράγεται από αυτούς που τον παράγουν δεν τους ανήκει τότε έχει ήδη αρχίσει ένας πόλεμος με εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενο. Σε κάθε χώρα υπάρχει ο κυρίαρχος ο οποίος καρπώνει τον πλούτο που ο άλλος παράγει. Για να διατηρηθεί η κυριαρχία πρέπει να καταστέλλεται η αντίσταση στον κυρίαρχο, η οργάνωση των εργαζομένων που παράγουν τον πλούτο… και φτου το αστικό κράτος και φτου η διεθνής αγκαλιά του δυτικού ιμπεριαλισμού.

Σήμερα η κυριαρχία είναι το καθολικό τίποτα που πραγματώνεται ως πολιτισμός. Ο δυτικός πολιτισμός, οι δυτικές αξίες και τα δυτικά ευρωενωσιακά ιδεώδη, η δυτική σκέψη, φιλοσοφία και εκπαίδευση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η βαρβαρότητα που κατάφερε να γίνει πολιτική.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ είναι ο πολιτικός πολιτισμός της βαρβαρότητας και το ΝΑΤΟ ο διεθνής εκφραστής αυτής της πολιτικής. Το ΝΑΤΟ είναι το πολιτικό όργανο του δυτικού πολιτισμού. Όσο για τα πολλά πρόσωπα της ΕΕ που θέλουν να βλέπουν, όσο για τις ελπίδες που θέλουν να τρέφουν, όσο για τις αναλύσεις που θέλουν να δείχνουν είναι απλά η κατάντια της τελειωμένης αριστεράς που ακόμα ελπίζει όχι στην ανατροπή αλλά στην σιωπηρή αποδοχή της βαρβαρότητας.

Good Morning, Cyprus!!!

Μια ώρα δεν πέρασε μετά από την ψηφοφορία στην βουλή στο Λονδίνο και η RAF ήταν έτοιμη από προχθές για τις επιδρομές από την βάση του Ακρωτηρίου στην καρδία τώρα και της Συρίας.

Ο κύπριος σήμερα ξυπνάει κάνοντας κι άλλες πλάτες στους ιμπεριαλιστές. Πάντα όμως οι ιμπεριαλιστές ενημερώνουν τους πολίτες τους για όποια τυχόν επίσκεψη στο ειρηνικό νησί:

Terrorism in Cyprus

There is a general threat from terrorism. Attacks could be indiscriminate, including in places frequented by foreigners.

There is considered to be a heightened threat of terrorist attack globally against UK interests and British nationals, from groups or individuals motivated by the conflict in Iraq and Syria. You should be vigilant at this time.

Καλές διακοπές στα παιδιά της RAF.

Οι ένθερμοι οικοδεσπότες ιμπεριαλιστικών μηχανών.

 

Οι κλασμένοι από την ιστορική αναγκαιότητα

Η τρομολαγνεία είναι μια από τις αξίες εκείνες που λέγονται και ευρωπαϊκές. Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός ανήκει στην δύση του… ατρόμητος και νικητής στην μάχη των θεών έλαβε τα μέτρα του από φιλόσοφους ζωγράφους μέχρι πολιτικούς δικαστές. Οι ευρωπαϊκές αξίες είναι προστατευμένες από θηρία και δράκους, από μηχανές πολέμου και ελευθερωτές γκόλντεν μπόις, απο πυραύλους και διακοπές. Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός λατρεύει τον τρόμο όπως ο τρόμος λατρεύει τον εαυτό του. Η ασφάλεια γίνεται η αδελφή του φόβου, η αιμομιξία που διατυμπανίζει καθημερινά την συγγενική φύση της.

Μεγάλωσες και ζείς, γερνάς και πεθαίνεις μέσα στο κλουβί του φόβου, της απελπισίας και της φαντασιακής ζεστασιάς μιας ευχής να αποκαλύψεις το ταλέντο σου, το οποίο θα πληρωθεί αν όχι επίγεια, συμπαντικά ευτυχώς στα σίγουρα. Με προσευχές και θαύματα και η ζώη το δωροκουπόνι που έψαχνες έτη στα μουσεία ενός χρόνου που το μόνο που απομένει είναι η εικόνα. Ο ευρωπαίος είναι ο φανατικός θαμώνας των ιστορικών αλμάτων, των ανύπαρκτων χρόνων και της πίστης.

Χρειάζομαι και τον τρόμο και τον φόβο, φωνάζει ο μικροαστρός ευρωπαίος, επειδή ακριβώς η δυτικιά πουτανιά πουλάει μονοπωλιακά τα ιστορικά κίνητρά της μέσα από κλάπ κάρτς και τα μπόνους. Ο φοιτητής, ο νέος οργασμικός Έρασμος, κατάφερε τελικά να ταξιδεύει χωρίς διαβατήρια και βρέθηκε να πετυχαίνει θέσεις στους τριαντακοστούς ορόφους κλασμένοι όμως από την ιστορική αναγκαιότητα.

 

 

Βαρουφάκιος μετακαπιταλισμός και μπουυυυυυυυυμ!!!

Δηλαδή για να καταλάβω γιατί είμαι και λίγο ηλίθιο… θα πληρώσω και 18 λιρούες για να πάω να ακούσω να μιλούν για την νέα ευρωπαϊκή αριστερά που είναι το μέλλον της Ευρώπης;

Δηλαδή θα μας πει ο Γιάννης (εν μπορώ ρε παιθκιά να το γράφω με ένα “ν” θεωρώ τον εαυτό μου βλάκα) ποιο είναι το τελευταίο 3D παίγνιο της αριστεράς με τον άλλο τον αρχιφιλελεύθερο που το κεφάλαιο νομίζει εν παγωτό σοκολάτα μιας μεταμοντέρνας φόρμας μπισκότο που παράγεται από μετακαπιταλιστικές ονειρώξεις νοητικού αυνανισμού;

Ακούτε τίτλο, που να με πάρει ο δαίμονας να με πάρει: “The new European left: A future for Europe?” Λαλεί τζαι πκιό κάτω ότι εννα μιλήσουσιν για το “future of the radical left”. Δηλαδή τι εν να πουν ακριβώς για το μέλλον της ριζοσπαστικής αριστεράς που πρέπει να πληρώσω για να ακούσω; Αν δεν είναι ο Ζιζέκ πάντως παρόν εν πάω με τίποτε, αν ήταν να ακούσουμε τζαι κανένα ανέκδοτο, αν έμαθεν κανένα νέο φυσικά.

Λοιπόν ο μετακαπιταλισμός του Παύλου εν το ίδιο πράμα με τα παιχνίθκια του Γιαννή. Βασικά έχουν να πούν πολλά: που την μια εν οι Podemos που την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ τζαι λλίο πκιο δα ο Jeremy Corbyn… πεεεεεεεεεεεεε αριστερά ποδά, αριστερά ποτζί εν ξέρουμε που εννα σταθούμε πκιον.

Ανατινάξετε μας καλλίτερα τζαι κανεί να ησυχάσει το φλαντζί μας.

Η φιλοσοφία του διευθυντηρίου και το ΑΚΕΛ

Ο Νεοκλής Συλικιώτης ισχυρίζεται με το άρθρο του: Δεν είναι κρίση προσφύγων. Είναι τα

αποτελέσματα συγκεκριμένων πολιτικών τα εξής:
“Αναμένουμε λοιπόν από την ΕΕ να πάψει να ενισχύει τις δυνάμεις καταστολής και το τοίχος στα σύνορα που κάνει την Ευρώπη φρούριο, και να αρχίσει να προωθεί άμεσα πολιτικές για έμπρακτη στήριξη των χωρών της Ασίας και της υποσαχάριας Αφρικής. Η ΕΕ έχει χρέος να ενισχύσει την ανθρωπιστική της βοήθεια, τις δυνάμεις διάσωσης των ανθρώπων αλλά ταυτόχρονα να συμβάλλει στην προώθηση αναπτυξιακών πολιτικών στις χώρες των μεταναστών καθώς και να στηρίξει τα κράτη που συνορεύουν με τις χώρες που βρίσκονται σε κρίση. Για να γίνει όμως αυτό απαιτείται πρώτα να αλλάξει η φιλοσοφία του διευθυντηρίου των Βρυξελλών και των χωρών του Βορρά…”

Παρατηρήσεις:

1. Το ΑΚΕΛ αναμένει την απροσδιόριστη έμπρακτη στήριξη από το κεφάλαιο της ΕΕ στις χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Με άλλα λόγια  η αριστερά νέες δυνάμεις με την φωνή Συλικιώτη περιμένει τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής να στηρίξει την Αφρική και την Ασία.

2. Το ΑΚΕΛ με την πυγμή του Συλικιώτη νομίζει ότι το ευρωενωσιακό κεφάλαιο στο ανώτατό του στάδιο, δηλαδή ως ιμπεριαλισμός, έχει χρέος να ενισχύσει την ανθρωπιστική του βοήθεια στον κόσμο. Η εναλλακτική του ιμπεριαλισμού για τον φιλελεύθερο αριστερό λέγεται ανθρωπιστική βοήθεια. Επίσης το χρέος σε αυτή την περίπτωση από που προκύπτει; Με τέτοια ΕΕ από που πηγάζει όποιο χρέος αλλυλεγγύης; Μήπως από τα σαλόνια των Βρυξελλών;

3. Το ΑΚΕΛ επιθυμεί το ευρωενωσιακό κεφάλαιο να συμβάλει στην προώθηση αναπτυξιακών πολιτικών. Η κυπριακή αριστερά των νέων δυνάμεων με άλλα λόγια δεν επιθυμεί νατοϊκές εγγυήσεις αλλά ιμπεριαλιστικές αναπτυξιακές πολιτικές σε Ασία και Αφρική.

4. Το ΑΚΕΛ όμως, από το στόμα του Συλικιώτη, έχει την εντύπωση ότι για να γίνει η σωστή ιμπεριαλιστική προώθηση της ανθρωπιστικής και αναπτυξιακής πολιτικής “απαιτείται πρώτα να αλλάξει η φιλοσοφία του διευθυντηρίου των Βρυξελλών και των χωρών του Βορρά…”. Αν το πρόβλημα είναι απλά η φιλοσοφία του διευθυντηρίου, δηλαδή με άλλα λόγια τα πρόσωπα, γιατί δεν μας λέει κάποιος από την αριστερά νέες δυνάμεις πώς λέγεται αυτή η φιλοσοφία που πρέπει να αλλάξει αλλά επίσης να μας διαφωτίσει και για τον τρόπο της αλλαγής;

5. Κύριε Συλικιώτη, αφού με την φωνή σας εκφράζεται και την αριστερά νέες δυνάμεις, όσο και το λαό που λέτε ότι αντιπροσωπεύετε, τότε το μόνο που έμεινε να λεχθεί από μας είναι:

Σκασμός!

 

Η ελπίδα σας είναι για να πνίγεται

“Το ευρωπαϊκό όραμα καταρρέει” ισχυρίζεται η κυρία Μαύρου. Μα ακόμα καταρρέει, διερωτάμαι ο φτωχός, ή έχει ήδη καταρρεύσει;

Βλέπετε το πρόβλημα του χρόνου είναι πάντα επίκαιρο, μια ολόκληρη στροφή, ένα διαφορετικό ξύπνημα. Η αριστερά πάντως επιμένει να ξυπνάει από τα δεξιά.

Επίσης σκέφτεται η κυρία Μαύρου ότι πρέπει να λέμε και κάποιες αλήθειες μέσα μέσα… ότι δηλαδή έχουν και κάποιες ευθύνες και οι ΗΠΑ όπως και η Ευρώπη παρακαλώ. Η Ευρώπη όμως ε! όχι η ΕΕ.

Με τέτοια ελπίδα που επιλέγετε να πολιτεύεστε κυρία Μαύρου και κάθε κυρία Μαύρου η ελπίδα θα βουλιάζει μια από τα αριστερά σας και μια από τα δεξιά σας.

Κάντε κάτι εκεί στον Διάλογο γιατί είμαι σίγουρος ότι έχετε πάρει σβάρνα να μας βγάλετε από τα ρούχα μας και έρχεται και λύση, νατοϊκή ε;

Να μην γίνομεν και ρεζίλιν εις την Ευρώπη, όπως λέτε, που πολύ ανήκομεν και κώλον δείχνομεν. 

Οι μπίζνες του γερμανικού κεφαλαίου στην Αλβανία

Δεν είναι τυχαίο ότι η Γερμανίδα καγκελάριος ξεκίνησε το πρωί της Τετάρτης από τα Τίρανα τη «μίνι» περιοδεία στα Δυτικά Βαλκάνια… Ούτε ότι η Αλβανία ήταν η μοναδική από τις τρεις χώρες της περιοχής που είχε προγραμματίσει ειδικό οικονομικό φόρουμ («Γερμανο-αλβανική Επιχειρηματική Συνδιάσκεψη» στο υπό κατασκευή «Επιχειρηματικό Πάρκο των Τιράνων»), με στόχο την προσέλκυση Γερμανών μεγαλοεπενδυτών και βιομηχάνων…

Την υποδέχτηκε με «ικανοποίηση» ο «Σοσιαλιστής» πρωθυπουργός Εντι Ράμα, που μόλις δύο μέρες νωρίτερα είχε δει το Γερμανό πρέσβη στην Αλβανία να υπογράφει έξι δάνεια συνολικού ύψους 107,5 εκατ. δολαρίων, με στόχο την προώθηση επενδύσεων και αναπτυξιακών έργων στους τομείς της Ενέργειας, της Υδρευσης και των Υποδομών. Συμπτωματικά, αυτοί οι τομείς, δηλαδή η Ενέργεια, η Υδρευση και η δημιουργία νέων υποδομών σε μεταφορές, ήταν και το κεντρικό θέμα του γερμανο-αλβανικού επιχειρηματικού φόρουμ την Τετάρτη. Αυτοί, άλλωστε, είναι οι τομείς που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα το γερμανικό κεφάλαιο που δραστηριοποιείται στη χώρα.

Η καγκελάριος «καθησύχασε» την ηγεσία της Αλβανίας και εμμέσως τις κυβερνήσεις και άλλων χωρών της περιοχής, πως «δεν υπάρχει τεχνητή καθυστέρηση» στη διαδικασία ένταξής τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση» και ότι θα πρέπει να εμβαθύνουν τις μεταρρυθμίσεις «για να ικανοποιήσουν τα απαιτούμενα κριτήρια».

 

«Ευχαριστούμε τους Γερμανούς επενδυτές…»

Οταν η Μέρκελ μετέβη στο Γερμανο-αλβανικό Επιχειρηματικό Φόρουμ για να εκφωνήσει ομιλία με θέμα «Οι ευκαιρίες και οι προκλήσεις για την Αλβανία από τη σκοπιά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας», ξανάκουσε τον πρωθυπουργό Ράμα να μιλά για «τη μεγάλη σημασία των γερμανικών επενδύσεων στην Αλβανία» και δη για τις επενδύσεις ύψους 100.000.000 ευρώ που πραγματοποιεί ο γερμανικός όμιλος «LINDNER».

«Είμαστε βαθιά ευγνώμονες στην οικογένεια Λίντνερ, όχι μόνο γιατί αποφάσισε να επενδύσει 100.000.000 ευρώ στη χώρα μας, αλλά και γιατί έφερε ένα κομμάτι της Γερμανίας στην καρδιά της Αλβανίας μέσω αυτής της επένδυσης. Η οικογένεια Λίντνερ έχει φέρει την ελεύθερη επιχειρηματικότητα ως κοινωνική, οικονομική και αστική συμβολή, σαν μία γέφυρα επικοινωνίας που διευκολύνει όχι μόνο την κυκλοφορία του χρήματος, αλλά και τις ιδέες και την κουλτούρα της συνεργασίας» είπε ο Ράμα, που έπλεξε στη συνέχεια εγκώμια στο γερμανικό κεφάλαιο και για το υπό κατασκευή«Επιχειρηματικό Πάρκο Τιράνων» (που φυσικά έχουν αναλάβει γερμανικές εταιρείες…), τάζοντας στην αλβανική εργατική τάξη 10.000 νέες θέσεις εργασίας «άμα ολοκληρωθεί το έργο». Ας σημειωθεί εδώ ότι το «Επιχειρηματικό Πάρκο Τιράνων» βρίσκεται σε ιδιαίτερα πλεονεκτική θέση: στα περίχωρα της πρωτεύουσας, κοντά σε οδικό άξονα σύνδεσης Βελιγραδίου-Σκοπίων (που οδηγεί στις αγορές της κεντρικής, βόρειας Ευρώπης) και σε οδικές αρτηρίες που οδηγούν είτε προς τη νότια Ελλάδα, είτε προς τις ανατολικές ακτές της Αδριατικής.

Ο Αλβανός πρωθυπουργός προσπάθησε να ξεπουλήσει και τους υδροφόρους ορίζοντες της χώρας του, διαλαλώντας στους Γερμανούς επενδυτές ότι η Αλβανία «είναι πλούσια σε πηγές νερού… και η δεύτερη πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης σε νερό μετά τη Νορβηγία με σημαντικές δυνατότητες για την ανάπτυξη υδροηλεκτρικών έργων». Συνδυάζοντας το ξεπούλημα του νερού με εκείνο του τομέα της παραγωγής Ενέργειας, ο Εντι Ράμα δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι η χώρα του «υποφέρει από χρόνια έλλειψη συστήματος υδροδότησης και άρδευσης, αλλά και τεράστιες ελλείψεις σε ηλεκτρική ενέργεια». Λες και οι ελλείψεις σε σύγχρονες υποδομές ύδρευσης και ηλεκτροπαραγωγής είναι «φυσικό φαινόμενο», για το οποίο δεν ευθύνονται οι αλβανικές κυβερνήσεις και η ντόπια αστική τάξη που κυβερνά τόσα χρόνια…

Βεβαίως από τέτοιες συνεργασίες ωφελείται τα μέγιστα το Αλβανικό κεφάλαιο.

Αεροδρόμια και λιμάνια…

Αλλά τους Γερμανούς κεφαλαιοκράτες, τους ενδιαφέρουν και τα έργα υποδομών σε συγκοινωνίες και μεταφορές. Με λίγα λόγια, οι Γερμανοί ενδιαφέρονται για τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της Αλβανίας, έχοντας ήδη βάλει χέρι στο εκσυγχρονισμένο Διεθνές Αεροδρόμιο των Τιράνων «Μητέρα Τερέζα» και το ανατολικό τμήμα του λιμανιού στο Δυρράχιο που σχετίζεται με τις μεταφορές εμπορευμάτων.

Ως γνωστόν, το νέο αεροδρόμιο Τιράνων «Tirana International Airport» άρχισε να εκσυγχρονίζεται το2005, έπειτα από συμφωνία κοινοπραξίας εταιρειών για 20ετή εκμετάλλευση, με τη γνωστή γερμανική εταιρεία «Χόχτιφ» (Hochtief) να έχει το 47%, η «Εταιρεία Γερμανικής Επένδυσης» το 31,7% και το Αλβανο-αμερικανικό Επιχειρηματικό Ταμείο το 21,3%. Σήμερα, οι Αλβανοί πιέζουν να πετύχουν άρση της «αποκλειστικότητας» διεθνών πτήσεων που έχει το αεροδρόμιο των Τιράνων, με επιχείρημα τη μεγαλύτερη ανάπτυξη του τουρισμού και της τοπικής οικονομίας, δίχως να είναι βέβαιο πως θα καταφέρουν να αποσπάσουν μία θετική απάντηση, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον…

Οσον αφορά στο τμήμα του λιμανιού του Δυρραχίου που σχετίζεται με τη μεταφορά εμπορευμάτων, θα πρέπει να σημειώσουμε πως έχειστρατηγική σημασία, μεταξύ άλλων και γιατί προορίζεται να παίξει σημαντικό ρόλο στο δίκτυο του Διαδριατικού Αγωγού Μεταφοράς Φυσικού Αερίου από την Κασπία Θάλασσα στην Ευρώπη (ΤΑΡ). «Συμπτωματικά» και σε αυτό το έργο έχουν ανακατευτεί, από το 2013, γερμανικά κεφάλαια, μέσω της εταιρείας «ENS APO», που είναι θυγατρική του μεγάλου ομίλου «ΕΜS-FEHN».

Σύμφωνα με μερίδα του αλβανικού Τύπου, τους τελευταίους μήνες, η «ENS APO» κατηγορεί τις αλβανικές αρχές και τη διοίκηση του Οργανισμού Λιμένος Δυρραχίου ότι προσπαθεί να σαμποτάρει και να παρεμποδίσει τη μεταφορά εμπορευμάτων στο ανατολικό τερματικό σταθμό που ελέγχει η εταιρεία, είτε λόγω διαφθοράς, είτε γιατί η διεύθυνση της διοίκησης τάσσεται με άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα, που επιβουλεύονται επίσης την εκμετάλλευση του εμπορευματικού τμήματος του λιμανιού, ενόψει του αναβαθμισμένου ρόλου που θα έχει στο μέλλον λόγω του αγωγού ΤΑΡ,αυτού που θα περάσει από την Ελλάδα με τις ευλογίες των ΗΠΑ… Αυτό και μόνο δείχνει ότι η διεύθυνση της διοίκησης μάλλον βλέπει προς ΗΠΑ μεριά. Αλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αμέσως μετά την αντεπανάσταση και την παλινόρθωση του καπιταλισμού το 1991, μονοπώλια των ΗΠΑ δρουν στην Αλβανία και έχουν κάνει μεγάλες επενδύσεις στον τομέα πετρελαίου.

Το θέμα αυτό του Οργανισμού Λιμένος Δυρραχίου απασχόλησε, την Πέμπτη, την πολύωρη συνάντηση του Αλβανού υπουργού Μεταφορών και Υποδομών,Εντμοντ Χατζινάστο, με το γραμματέα του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών και Μεταφορών, Ράινερ Μπάακ, που συμμετείχε στην αντιπροσωπεία που συνόδεψε τη Γερμανίδα καγκελάριο Αγκ. Μέρκελ. Δεν έγινε γνωστό εάν το πρόβλημα λύθηκε. Το σίγουρο είναι ότι ο Μπάακ μετέφερε τις έντονες αντιδράσεις και τον εκνευρισμό μέρους του γερμανικού κεφαλαίου για την «αλβανική διαφθορά»… και τον «αντιεπαγγελματισμό» που θα μπορούσε να βάλει φρένο σε μελλοντικά επενδυτικά σχέδια της Γερμανίας, που σήμερα είναι ο πέμπτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της χώρας, έπειτα από την Ιταλία, την Ελλάδα, την Τουρκία και την Κίνα, με όγκο συναλλαγών 218.000.000 ευρώ.

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ, Ριζοσπάστης από ad_placitum