Ο προλετάριος δεν εκδικείται

Ακόμα, ακόμα… δεν είναι άνθρωποι, ακόμα…

> Στις σφαγές πολλών δεκάδων χωρικών στα περίχωρα της κωμόπολης Μπάγκα στη βορειοανατολική Νιγηρία επιδόθηκαν το τελευταίο 48ωρο μισθοφόροι της ισλαμικής ένοπλης εγκληματικής οργάνωσης «Μπόκο Χαράμ» που δρα από το 2009 με πρόσχημα την επιβολή ισλαμικού νόμου στη χώρα.

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, οι ένοπλοι της Μπόκο Χαράμ (που σημαίνει η «Δυτική Παιδεία είναι απαγορευμένη») εισέβαλαν ανενόχλητοι και έκαψαν τα σπίτια αμάχων, σφάζοντας ανελήεητα δεκάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας. Πολλοί μίλησαν για πτώματα που γέμιζαν διάφορα σημεία δρόμων της μικρής πόλης και μικρά παιδιά που ζητούσαν έντρομα βοήθεια.

Η νέα επίθεση της Μπόκο Χαράμ, πέρα από την τρομοκράτηση του ντόπιου πληθυσμού, επιχειρεί την εδραίωσή της στην ευρύτερη περιοχή της βορειονατολικής Νιγηρίας αλλά και μεθοριακές περιοχές του Τσαντ και του Καμερούν, ενώ απομένει περίπου ένας μήνας πριν τις κρίσιμες προεδρικές νιγηριανές εκλογές της 14ης Φλεβάρη. Μόνον μέσα στο 2014 οι ένοπλοι της «Μπόκο Χαράμ» υπολογίζεται ότι έσφαξαν πάνω από 10.000 ανθρώπους… 902

> Οι εξελίξεις με επίκεντρο την τρομοκρατική δράση της «Μπόκο Χαράμ» παίρνουν, ολοένα και περισσότερο, χαρακτηριστικά περιφερειακής κρίσης, κάτι που αναμένεται να ενταθεί τις επόμενες βδομάδες, έως τουλάχιστον τη διεξαγωγή των κρίσιμων νιγηριανών προεδρικών εκλογών της 14ης Φλεβάρη. Ριζοσπάστης

Αυτοί είναι οι άνθρωποι ναι, αυτοί ναι…

> «Είμαστε όλοι Γάλλοι», φώναξαν τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι

> Το πρωτοσέλιδο του Charlie Hebdo, το πρώτο μετά την επίθεση που δέχτηκε, παρουσιάζει μια γελοιογραφία ενός δακρυσμένου Mohammad να κρατάει σε πλακάτ το σλόγκαν “Je suis Charlie” (Είμαι Charlie) και ως τίτλο του περιοδικού το: “Tout est pardonné” (Όλα συγχωρεμένα).

Η σιωπή των Γάλλων

“Θα διευκρινίσω ότι ο γαλλικός λαός μπορεί να καταδικάζει γενικώς κάθε έγκλημα και βία «από όπου και αν προέρχεται» αλλά τα μέσα ενημέρωσης της καπιταλιστικής εξουσίας και του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού κράτους τους κατάφεραν να τους κάνουν να καταδικάζουν τελικά μόνο τη βία των άλλων εναντίον τους. Η χειραγώγηση των συνειδήσεων αυτού του λαού (όπως και άλλων πχ Γερμανών, Άγγλων κλπ) είναι τόσο μεγάλη ώστε, όταν το κράτος τους βομβαρδίζει άλλες χώρες η πλειοψηφία χειροκροτεί και ψηφίζει προέδρους που βομβαρδίζουν και όταν οι άλλοι δολοφονούν Γάλλους αγανακτούν και βγαίνουν στους δρόμους!” fadomduck2

Όταν η ταξική πάλη έναντια στο ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού δηλαδή του ιμπεριαλισμού δεν γίνεται με ταξικούς όρους αλλά με όρους ενότητας, τότε η εκδικητικότητα είναι το μόνο πολιτικό αποτέλεσμα. Η πολιτική εκδικητικότητα είναι στοιχείο του καπιταλισμού και η ουσιαστική βάση του φασισμού του. Ο ταξικός πόλεμος του πρελετάριου δεν έγκειται στην εκδίκηση έναντι της αστικής τάξης και των εκμεταλλευτών του αλλά μέσα από την πάλη του πολεμάει για την ελευθερία του, για την αξιοπρέπεια και την ζωή του. Ο προλετάριος δεν εκδικείται αλλά φτιάχνει συλλογικές ταξικές δυνάμεις για να διαλύσει την εκδίκηση. Η εκδίκηση είναι η μικροαστική ατομικότητα που χάνεται στην αφηρημένη έννοια της αστικοποιημένης ενότητας έναντια στα αφεντικά, στον δυνατό, στον λεφτά. Η αγανάκτηση του μικροαστού μετασχηματίζεται σε μια πολιτική εκδίκηση ή αλλιώς σε μια φασιστική λογική. Με άλλα λόγια αυτό που εκδικείται είναι το υποκείμενο εκείνο που δεν βρίσκει τις λέξεις και τις σκέψεις να μιλήσει, να διεκδικήσει και να παλέψει γιατί έμαθε να περιμένει τον από μηχανή θεό. Είναι το υποκείμενο εκείνο που η ταξική συλλογικότητα, ως η δέσμευση της ελευθερίας και της κοινωνικής χειραφέτησης, του παρουσιάζεται ως ο ξενικός κόσμος που δεν θα τον αφήσει να λιώνει στα σάβανα της λυτρωτικής του ονείρωξης.