Ο λόγος θρηνεί στα χέρια των λυτρωτών μιας μάστιγας βλακείας. Η ποίηση που ομορφαίνει τον κόσμο και τον νου είναι ποίηση εκστατική. Μια ποίηση που αρέσει στους μεταφυσικούς ναζί και στους γλωσσοπλάστες θεολόγους. Η εκστατική ποίηση γράφεται στην καρέκλα, στο γραφείο, στην πολυθρόνα και σε βουλιάζει στην εκστατική λαμπάδα του χρόνου. Σε μαστιγώνει σε μια αναγκαστική πουθενά και στην τελειότητα του τίποτα.
Μέχρι να βρεθεί η καταραμένη γλώσσα που θα καταργήσει το εκστατικό Είναι θα κυβερνάω την αιωνιότητα με τυφλές ανάσες θανάτου.
