Η αποτελεσματικότητα του δυτικού υποκειμένου έγκειται σε μια προσωπική αλλά και σε μια κοινωνική κανονιστικότητα πρακτορειακού τύπου εύρεσης μακράς διάρκειας συμβολαίου.
Αποτελεσματικότητα για την δυτική κουλτούρα, η οποία τρέφεται καθημερινά από τον ιμπεριαλιστικό πολιτισμό, εκφράζεται με την ταχύτητα που αντιδρά στην εκκρεμότητα. Όσο δηλαδή η εκκρεμότητα διαρκεί στο χρόνο τόσο η επενδυτική στο χάος πρέπει να εμπλουτιστεί. Αυτό δεν έχει τέλος. Εδώ έγκειται και το αχανές της στείρας διαλεκτικής σχέσης της αποτελεσματικότητας με την πραγματικότητα.
Η εκκρεμότητα συνίσταται στην πάλη της παραγωγικής διαδικασίας όπου τα μέσα παραγωγής δεν θα τα σφετερίζεται το μονοπώλιο. Η αποτελεσματικότητα από την άλλη συνίσταται στην διαμόρφωση και στην διατήρηση της καπιταλιστικής παραγωγής και της ατομικής ιδιοκτησίας.
Πιο ξεκάθαρα: αν η αποτελεσματικότητα επιδιώκει το πέρας της εκκρεμότητας είναι σαν να επιδιώκει το τέλος του ίδιου του κόσμου, το τέλος με άλλα λόγια, της ίδιας της ιστορίας. Το συγκεκριμένο ‘τέλος’ στην δεκαετία του 90 έγινε η φιλοσοφικο-πολιτική ελπίδα του δυτικού ιμπεριαλισμού να τελειώνει με την εκκρεμότητα κάθε τύπου και να παραμείνει εσαεί στην καπιταλιστική παραγωγή ως η αποτελεσματικότερη διαδικασία της ιστορίας εν γένει.
Το ιδεολογικοπολιτικό αποτελεσματικό ‘τέλος’ για τον ιμπεριαλισμό δεν σημαίνει επίλυση προβλημάτων αλλά την εξάλειψη της εκκρεμότητας. Η εκκρεμότητα παλεύει να διατηρηθεί η συνέχεια, να διατηρηθεί με άλλα λόγια η πολιτική, η τέχνη, η επιστήμη και ο έρωτας. Ο ιμπεριαλισμός με την ιδεολογικοπολιτική του τελικότητα μάχεται να αποδεσμεύει την ζωή από την πραγματικότητα, να την τοποθετήσει δηλαδή κάτω από το συμβόλαιο της εκμετάλλευσης και της αλλοτρίωσης.
Η εκκρεμότητα είναι η συνέχεια ως ρήξη. Η κομμουνιστική προοπτική εκφράζει ακριβώς την αναποτελεσματικότητα ενός συμβολαίου που χρειάζεται ένα κύριο και ένα δούλο. Η αλλοτρίωση εκφράζει συνεχώς σαν βδέλλα αυτό που εκκρεμεί και αυτό που εκκρεμεί θα γίνεται πάντα το αρνητικό, το κατεξοχήν ενοχλητικό, που θα μας υπενθυμίζει ότι ο επαναστατικός μαρξισμός/λενινισμός δεν είναι μια συνειδησιακή κατάσταση αλλά η καθημερινή συγκεκριμένη πολιτική πρακτική.
fristuti 