“…η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη…”
Καταργείστε την ποίηση που θέλει να ομορφαίνει την πραγματικότητα. Η ποίηση είναι η άχρηστη τέχνη ακριβώς γιατί δεν μπορεί να σε αποδεσμεύσει από την πραγματικότητα. Σε καθορίζει σε μια βιωματική εμμενή απειροποίηση. Η αχρηστία της ποίησης κρατάει αιώνες, ερήμην του γέρο Πλάτωνα, και θα συνεχίσει να κρατάει το άρωμα της ασκήμιας όσο είναι άχρηστη για την ιμπεριαλιστική επιστημονική κοινότητα της δύσης. Η ακαδημία βρωμάει ασκήμια και ιμπεριαλισμό γι’ αυτό και η ποίηση μέσα στα μπουντρούμια των χαλιών και των αθόρυβων παραθύρων θα γίνεται πάντα το παράρτημα προς καταστροφή.
Από την άλλη μεριά του σκότους η αντισυστημική χρήση της ποίησης γίνεται μια καθαρά μεταφυσικίζουσα υποκειμενικοποιητική μηχανή αποξένωσης φορώντας τις μάσκες του νιτσεο-χαϊντεγγεριανού ψευδο-ρομαντικού Διόνυσου και του Απολλώνιου αρλεκίνου που δεν βλέπει γύρα του παρά ένα σολιψιστικό είναι-προς-θάνατο και την πουτάνα ομορφονιά και σκατόλαγνη θέληση για δύναμη.
Η σκατόλαγνη θέληση για δύναμη
Η ποίηση είναι η επιστημονικοποιητική διαμεσολαβητική σχέση μεταξύ της πραγματικότητας και του κομμουνισμού. Με πολιτικούς όρους μεταφράζεται ως να είναι ένα Κομμουνιστικό Κόμμα.
Η μέρα ποίησης λοιπόν ας γιορτάζεται για το κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα πάνω στη γη διαφορετικά καταργείστε και την ποίηση.
fristuti 