Το δυτικό γέλιο βρίσκει τον σατιρικό του οργασμό στην νεκροφιλική του λαγνεία.
Ζούμε την εποχή που το γέλιο είναι ο αποδεσμευτικός κανόνας από την πραγματικότητα. Το μόνο που σώζει αυτή την στιγμή τον δυτικό πολιτισμό για να μην πέσει μια για πάντα στα βρώμικα και σκοτεινά πηγάδια του απροκάλυπτου φασισμού του είναι γιατί γελάει το κεφάλαιο. Το κεφάλαιο δεν ξέρει να γελάει γι’ αυτό χρειάζεται αίμα ν’ ανατινάσσεται. Η κυριαρχία του δυτικού γέλιου είναι μια κενή έκφραση της κραυγής που πλέον δεν βγαίνει.
Όσοι ακόμα γελάνε καλύτερα να σοβαρέψουν το γέλιο τους.