Μια θρυλική μορφή του αντιστασιακού αγώνα, του ΕΛΑΣ και του δεύτερου αντάρτικου, ήταν αυτή του Μήτσου Γαννακούρα, ή Πέρδικα, από το χωριό Βάγκου της Αρκαδίας.
Στο δεύτερο αντάρτικο είχε μεγάλη δράση, επέδειξε ηγετικές ικανότητες και η φήμη του εξαπλώθηκε παντού. Ο Πέρδικας οπως και ο Άρης αρνήθηκαν να παραδώσουν το όπλα τους και συνέχισαν τον αγώνα.
Στις 16-8-1949, έπεσε μετά από προδοσία σε ενέδρα των κυβερνητικών στο Ραπούνι του Μαινάλου, πληγώθηκε και αυτοκτόνησε. Την επόμενη το πτώμα του μεταφέρθηκε στην Τρίπολη και εκτέθηκε σε δημόσια θέα στην πλατεία του Άρεως.
Για εκείνη την αποτρόπαια σκηνή, χαρακτηριστική είναι η προσωπική μαρτυρία του Σταμάτη Μακρή, εκπαιδευτικού από τη Μυγδαλιά Γορτυνίας, που μικρό παιδί τότε, βρέθηκε στην πλατεία:
“Περιμέναμε το νεκρό Πέρδικα. Κόσμος πολύς είχε παραταχθεί στους δρόμους και είχε πλημμυρίσει την πλατεία του Άρεως. Τον φέρανε και τον στήσανε στην πρώτη γωνία της πλατείας (νοτιοδυτική), μπροστά από τον κινηματογράφο Έσπερο, δεμένο σε μια πόρτα. Εγώ που τον ήξερα γίγαντα, όταν τον είδα σκιάχτρο δεν τον γνώρισα. Θέλεις γιατί είχε αλλάξει, θέλεις γιατί δεν ήθελα να το πιστέψω, ψιθύρισα: “Τι λέτε ρε; Δεν είναι ο Πέρδικας αυτός!…” Κάποιος από το πλήθος έσκυψε και μου είπε χαμηλόφωνα: “Μην το ξαναπεις αυτό μικρέ μου…”. Σίγουρα ήθελε να με προφυλάξει….”.
Η φωτογραφία του μνημείου από το προσκύνημά μου (της Μαρίας Σωκράτους) τον περσινό Αύγουστο τέτοιες μέρες, στον τόπο όπου έπεσε ο Πέρδικας στα βουνά του Μαιναλού…τιμη και δοξα!!
fristuti 