Ας πάρουμε κάποιους από τους συλλογισμούς για μια σύντομη ανάλυση του άρθρου του κ. Τάκη Χατζηγεωργίου στον Πολίτη υπό τον τίτλο Τι ορίζουμε ως επιτυχία; Το άρθρο παράγει μια γκάμα από ορισμούς του τι ορίζεται ως επιτυχία σε σχέση με την αριστερά.
Δύο από του βασικούς ισχυρισμούς του άρθρου:
1) “Φοβούνται την οργή των πολιτών που άρχισε να εκφράζεται σε διάφορα σημεία της ηπείρου. Και φοβούνται ακόμα πως αν δεν πετύχει η αριστερά που έρχεται με διάθεση συζήτησης, αυτό που θα ακολουθήσει είναι η ακροδεξιά. Και αυτό σημαίνει τουλάχιστον αποχώρηση από την ΕΕ της Γαλλίας, και δεν το αποκλείω και της Αγγλίας.”
2) “Κι αν ακόμα και αυτά δεν γίνουν και η κυβέρνηση εξαναγκασθεί σε παραίτηση (δεν το πιστεύω αλλά επειδή το κυκλοφορούν αυτό το σενάριο διάφοροι τύποι δεξιά αριστερά, το σχολιάζω) τότε ο αγώνας ανανεώνεται. Τίποτα δεν πάει χαμένο. Ο λαός θα ξέρει σε τέτοια περίπτωση ότι πέρασαν από εδώ άνθρωποι που θέλησαν να δουλέψουν τίμια. Και πως θα επιστρέψουν!”
Ας αναλύσουμε λίγο τους ισχυρισμούς αυτούς, χωρίζοντάς τους στις προκείμενες που τους συγκροτούν αλλά και στα συμπεράσματα που αναδύονται:
1) η αποτυχία της αριστεράς γεννάει φασισμό
2) με την πιθανή αποτυχία της αριστεράς προκύπτει ανανέωση του αγώνα άρα ένας βαθμός επιτυχίας
3) η επιτυχία της αριστεράς δεν καταπολεμάει τον φασισμό αλλά θα “συγκρουστούν κάθετα με την διαφθορά, τη διαπλοκή και την φοροδιαφυγή”
4) η επιτυχία της αριστεράς συντελεί στην απομάκρυνση του φόβου που νοιώθουν οι κεφαλαιοκράτες αναφορικά με μια ενδεχόμενη επέλαση του φασισμού μετά από μια πιθανή αποτυχία της αριστεράς
5) η επιτυχία της αριστεράς θα πηγάζει από τον φόβο που νοιώθουν οι κεφαλαιοκράτες αναφορικά με μια ενδεχόμενη επέλαση του φασισμού μετά από μια πιθανή αποτυχία της αριστεράς
6) η πιθανή αποτυχία της αριστεράς συγκροτεί την επιτυχία μιας ηρωικής ήττας του “Τίποτα δεν πάει χαμένο” ή ότι “πέρασαν από εδώ άνθρωποι που θέλησαν να δουλέψουν τίμια”
Το γενικότερο συμπέρασμα των ισχυρισμών είναι: Η επιτυχία της αριστεράς έγκειται στον φόβο των κεφαλαιοκρατών στην ενδεχόμενη επέλαση του φασισμού μετά από μια πιθανή αποτυχία της αριστεράς. Η πιθανή όμως αποτυχία της χαρακτηρίζεται ως ανανεωτική αγωνιστική επιτυχία στο μέλλον. Άρα μέσα από τη πιθανή αποτυχία της, από την οποία δύναται να γεννηθεί ο φασισμός, θα προκύπτει μια επιτυχημένη αριστερά εντός ενός φασιστικού κράτους, το οποίο δεν συνιστά παρά τη πιθανή κατάληξη της αριστερής αποτυχίας του παρελθόντος. Με την ηρωική αποτυχία της αριστεράς θα ανανεωθεί ο αγώνας της όχι για επιτυχία αλλά με στόχο ότι κάποτε “θα επιστρέψουν!”, θα επιστρέψουν αυτοί που με την αποτυχία τους γεννήσανε φασισμό.
Είναι βασικό να έχουμε υπόψη ότι ο φασισμός καλλιεργείται δεν εμφανίζεται σαν κεραυνός από το πουθενά. Η ιδεολογική καλλιέργεια του φασισμού δεν χαρακτηρίζεται από την αμεσότητά της ως παρουσίας αλλά από την χρονική διάρκεια συγκεκριμένων οικονομικών και κοινωνικοπολιτικών ζυμώσεων και ιστορικών συνθηκών. Επίσης, η εμφάνιση του φασισμού έγκειται στο οικονομικό και κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο του συστήματος καλλιέργειας του. Ποιό σύστημα λοιπόν καλλιεργεί τον φασισμό; Η απάντηση είναι ο καπιταλισμός.
fristuti 