Φωτογραφία: Francesca Woodman
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ζεί στο σήμερα. Σήμερα ο Αλκίνοος Ιωαννίδης παίρνει ανάσα όπως σίγουρα μαζί του μια μεγάλη μάζα που πληθυσμού. Οι πιο κάτω αποσπασματικές δηλώσεις του καλλιτέχνη έχουν παραχθεί κατά βάση από το αποτέλεσμα μιας αστικής εκλογικής διαδικασίας. Το παροντικό αστικό πολιτικό πλεόνασμα της ανάσας που δημιουργεί ο καλλιτέχνης με το επαναληπτικό όρο “σήμερα” καταδεικνύει την μεσσιανική του ευχετική στάση του να κρατήσει το σήμερα στο αύριο. Με άλλα λόγια η ανάσα του καλλιτέχνη εκφράζει μια πανηγυρική διάθεση που θέλει να εμμένει σε ένα αιώνιο παρόν. Σ’ ένα παρόν δηλαδή που παίρνει μόνο ανάσες εισπνοών, δεν υπάρχει ποτέ η εκπνοή της. Μια ανάσα που πνίγεται στο σήμερα μια που αύριο θα ‘ναι και πάλι σήμερα. Η λειτουργικότητα και το βασικό στοιχείο του αστικού κράτους γίνεται σαφές με την παροντική αυτή αιώνια ανάσα πνιγμού που παραχωρείται από το ίδιο το αστικό κράτος. Το αστικό κράτος μέσω της εκλογικής διαδικασίας εκπληρώνει απατηλά το πολυπόθητο ατέρμονο του πολιτικού συμβάντος, δηλαδή της ελευθερίας, που εκφράζεται μόνο από την προλεταριακή επανάσταση. Έτσι, η εκλογική διαδικασία φανερώνεται ως μια ανάσα, ελπίδα, χαρά, υπερηφάνεια, χαμόγελο, κραυγές, σωτηρία, αλλαγή κτλ. Η διαφορά είναι ότι ο προλετάριος στο επαναστατικό ιστορικό συμβάν πρωταρχικά δεν νιώθει και έχει ξεχάσει ότι υπάρχει. Αντιθέτως στο αστικό κράτος με το εκάστοτε αστικό πολιτικό εκλογικό αποτέλεσμα το άτομο πρωταρχικά νιώθει και απλά ελπίζει ότι θα υπάρξει.
Το πολιτικό πλεόνασμα που παραχωρείται από το αστικό κράτος είναι ακριβώς αυτό που εκφράζεται από τον καλλιτέχνη, την μια συνεχή ανάσα, την αιώνια εισπνοή. Αντιθέτως, η μαρξιστική επαναστατική ουσία της δικτατορίας του προλεταριάτου δεν έγκειται σε ανάσες αλλά στο πρωταρχικό πολιτικό δικαίωμα να ξεχάσεις ότι αναπνέεις διαφορετικά θα πνιγείς. Ο προλετάριος αυτό που επιβάλλει είναι η “πολιτική αμνησία” ότι υπάρχει για να καταφέρει να ζήσει με τους δικούς του όρους και όχι να βρίσκει κομμένες ανάσες ενός ερωτότροπου κεφαλαιοκρατικού πανικού.
Σήμερα νιώθω πως κερδίσαμε μια μεγάλη μάχη απέναντι στον φόβο…
Σήμερα ελπίζω πως θα γίνει σύντομα παρελθόν αυτό που κυρίως εκπροσώπησε τα όσα μ’ έδιωχναν απ’ τη χώρα μου…
Σήμερα χαίρομαι που όλα αυτά τα χρόνια απέφυγα κάθε κομματική ανάμιξη…
Σήμερα εγώ, ο εμμονικά ακομμάτιστος, εκθέτω τη συγκίνησή μου ευχαρίστως, κι ας μου βγει και σε κακό.
Σήμερα ελπίζω πως όσα έθρεψαν το ναζιστικό φίδι μπορούν να εξαλειφθούν.
Σήμερα χαίρομαι που ζω στην Ελλάδα.
Σήμερα νιώθω υπερήφανος που ανήκω σε μια χώρα που ξεκινά επιτέλους τον αγώνα της για δικαιοσύνη και ανθρωπιά…
Σήμερα ο τόπος μου από κακό παράδειγμα γίνεται πρόταση.
Σήμερα οι ξένοι φίλοι μου, καλλιτέχνες και μη, προοδευτικοί και μη, μας κοιτάνε αλλιώς.
Σήμερα μπορώ να ελπίζω…
Σήμερα νιώθω πως χαμογέλασαν, έστω και λειψά, τα νεκρά παιδιά του Βουνού…
Σήμερα εύχομαι να ακούσει κάποιος τα παιδιά μας που αγκομαχούν λυπημένα…
Σήμερα εύχομαι ο ασθενής, ο ορφανός, ο μετανάστης, ο φυλακισμένος, ο άνεργος και ο φτωχός να γίνουν οι πρωταγωνιστές της σκέψης και της έμπρακτης έγνοιας μας.
Σήμερα εύχομαι ο Πολιτισμός να πάψει να θεωρείται πολυτέλεια για αργόσχολους…
Σήμερα εύχομαι το ποδόσφαιρο να γίνει ξανά ένα άθλημα…
Σήμερα εύχομαι η Ευρώπη να γίνει Ευρωπαϊκή, κι εμείς κομμάτι της ουσίας της.
Σήμερα τα παιδιά μου, που πάλευα να φύγουν, να ζήσουν αλλού, μπορώ να τα ονειρεύομαι μεγάλα και δημιουργικά εδώ, στον τόπο τους.
Σήμερα επαναπατρίζω οριστικά τα όνειρα, τα σχέδια και τις προσδοκίες…
Σήμερα δέχομαι ευχαρίστως να πληρώσω όσα αναλογούν στην χρόνια ανοχή μου απέναντι σε διαφθορείς και διεφθαρμένους…
Σήμερα χαίρομαι που δεν ζήτησα και δεν πήρα τίποτα ιδιωτικά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις…
Σήμερα μπορώ να ονειρεύομαι μια συλλογική διακυβέρνηση αντί για εξουσία.
Σήμερα μπορώ να ελπίζω πως σύντομα η σχέση Εκκλησίας-Κράτους θα τελειώσει.
Σήμερα εύχομαι η Κύπρος να αντιμετωπιστεί επιτέλους με τη σοβαρότητα, τη γνώση, τη συνέπεια και την αγάπη που της αξίζει.
Σήμερα ελπίζω πως μπορεί να ανεβεί επιτέλους το επίπεδο του πολιτικού λόγου.
Σήμερα ελπίζω πως η πολιτική μπορεί κάποτε να πάψει να αποτελεί βρισιά.
Σήμερα μαζεύω τα κομμάτια μου…
Σήμερα, επιτέλους, ελπίζω.
Και εύχομαι το σήμερα να κρατήσει στο αύριο.
fristuti 