Ο αστός οικονομολόγος, ο αστός νομικός και η αριστερή ΕΕ

“Ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ και Αντιπρόεδρος της ΕΕΑ/ΒΠΑ Νεοκλής Συλικιώτης συμμετείχε χθές στη συζήτηση που ακολούθησε την παρουσίαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Θεμελιωδών δικαιωμάτων από τον κο. Κγιαρούμ, Διευθυντή του Οργανισμού.”

Τα ερωτήματα που κατέθεσε ο Ν. Συλικιώτης ήταν ουσιαστικά τα εξής:

1. “Πώς κρίνει η Κομισιόν πως τα μέτρα που έχουν ληφθεί στην Κύπρο στο πλαίσιο του μνημονίου είναι συμβατά με το ενωσιακό δίκαιο?

και επίσης,

2. “Τι θα πράξει η ΕΕ, στο πλαίσιο των υποχρεώσεών της που πηγάζουν από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, για να διασφαλιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κύπρο.”

Αν το ενωσιακό δίκαιο απειλεί τα ανθρώπινα δικαιώματα που πηγάζουν από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ είναι γιατί διασφαλίζει τα αστικά δικαιώματα και όχι τα εργατικά. Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης το λέει ξεκάθαρα: “συγκεντρώνει σε ένα ενιαίο κείμενο, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το σύνολο των αστικών, πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των ευρωπαίων πολιτών καθώς και όλων των προσώπων που διαμένουν στην επικράτεια της Ένωσης.”

Ο κ. Ν. Συλικιώτης ισχυρίζεται ότι: “Η απάντηση του διευθυντή του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων δικαιώνει την πάγια θέση της Αριστεράς ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΕΕ δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά στην φτώχια, την ανέχεια και τη διάλυση των κοινωνικών θεσμών. “Η απάντηση του διευθυντή του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων είναι η εξής: “όντως φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το οποίο συνδέεται με την υποβάθμιση της ποιότητας εργασίας μέσα από πολύ κακές εργασιακές πρακτικές,  και την αύξηση της φτώχιας, ιδιαίτερα της παιδικής.”

Με άλλα λόγια η θέση της Αριστεράς, με βάση τον ισχυρισμό του Ν. Συλικιώτη, έχει διαπιστευτικής φύσεως χαρακτήρα όσον αφορά τα αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της ΕΕ.  Η αριστερή πρόταση που θα διαμορφωθεί ούτως ώστε να επιλυθούν τα πρόβλημα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα έγκειται πολύ πιθανόν στην υιοθέτηση της έξοχης νομικής ιδεάς που είχε κύριος Κγιαρούμ: “δίπλα από κάθε οικονομολόγο (που εργάζεται για τα προγράμματα προσαρμογής) θα έπρεπε να βρίσκεται και ένας νομικός ανθρωπίνων δικαιωμάτων”.

Δηλαδή, τα προβλήματα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι τέτοιας φύσεως που θα μπορούσαν να επιλυθούν με ένα νομικό. Οπώς τα οικονομικά προβλήματα δηλαδή, τα οποία επιλύονται από οικονομολόγους, που εργάζονται για τα προγράμματα προσαρμογής.