“Εμείς οι άνθρωποι ενός αιώνα καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, ενός αιώνα οξύτατων ταξικών αγώνων και ατομιστικής ηθικής, ζούμε και σκεφτόμαστε ακόμη πάνω από την απαίσια σφραγίδα μιας ακαταμάχητης ηθικής μοναξιάς. Η μοναξιά αυτή μέσα στις πελώριες πολυάνθρωπες πόλεις, γεμάτες πειρασμούς και θόρυβο, η μοναξιά αυτή, ακόμα και ανάμεσα σε φίλους και συντρόφους, οδηγεί το σημερινό άνθρωπο να προσκωλιέται με αρωστιάρικη δίψα στην ψευδαίσθηση της “αδελφής ψυχής”, της ψυχής που ανήκει σ΄ ένα όν του άλλου φύλου, γιατί μόνο ο έρωτας έχει την μαγική δύναμη να μπορεί να διώξει, τουλάχιστον για κάμποσο καιρό, τα σκοτάδια της μοναξιάς. Ίσως ποτέ καμιά εποχή, η ηθική μοναξιά να μην ήταν αισθητή με τόση οδυνηρή οξύτητα και τόση επιμονή όση σήμερα.”
Οι σχέσεις των δύο φύλων και ο μαρξισμός, Αλεξάνδα Κολαντάϊ, Εκδόσεις Σύγχρονη Σκέψη (σελ. 9-10).