Proun 19D, El Lissitzky, 1920 or 1921
Ποιό είναι το κόμμα εκείνο που διαλεκτικά εφαρμόζει στην πράξη και στην θεωρία ένα επαναστατικό πολιτικό πρόγραμμα συνενωμένο και δεμένο με το εργατικό κίνημα με σκοπό την κατάκτηση της εξουσίας; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη και απλή: ένα κομμουνιστικό κόμμα.
Υπάρχει ένα τέτοιο κόμμα στις σημερινές κοινωνικοοικονομικές σχέσεις στην Κύπρο; Η απάντηση είναι και πάλι ξεκάθαρη και απλή: όχι, κομμουνιστικό κόμμα στην Κύπρο που ανορθώνει την εργατική τάξη ως πολιτική δύναμη δεν υπάρχει.
Το κομμουνιστικό κόμμα απουσιάζει από τα Κυπριακά καπιταλιστικά κοινωνικοοικονομικά δεδομένα ως αποτέλεσμα να μην δίνεται κανένα περιεχόμενο στην ταξική πάλη και στην οργάνωση της εργατικής τάξης.
Σύμφωνα με τον Μάρξ η κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη θα εγκαθιδρυθεί νομοτελειακά μέσω της ανάπτυξης της ταξικής πάλης στον καπιταλισμό. Με βάση την επιστημονική κομμουνιστική θεωρία και τους νόμους της υλιστικής αντίληψης της ιστορίας η εργατική τάξη πρέπει να βρεί την φύση και τους όρους της δράσης της ώστε η ταξική πάλη να λάβει χώραν στο ιστορικό γίγνεσθαι.
Η διαμόρφωση των προϋποθέσεων της δράσης της εργατικής τάξης είναι ζήτημα στρατηγικής και τακτικής από ένα κομμουνιστικό κόμμα. Ποιό κόμμα στην Κύπρο έχει μια επαναστατική γραμμή που έχει ως πολιτικό καθήκον την δικτατορία του προλεταριάτου; Η απάντηση και πάλι είναι απλή και ξεκάθαρη: δεν υπάρχει ένα τέτοιο κόμμα στην Κύπρο.
Ποιό κόμμα στην Κύπρο εντός του δημόσιου διαλόγου έχει βασικό στρατηγικό σκοπό την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας; ποιοί μιλάνε τελικά για κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από το προλεταριάτο και ποιοί για ανατροπή της αστικής κυριαρχίας; Η απάντηση είναι ότι τα καθήκοντα αυτά δεν γίνονται καθήκοντα από καμία πολιτική δύναμη στην Κύπρο.
Θα μπορούσαν όμως να γίνουνε; Αν θα μπορούσαν να γίνονταν πολιτικά καθήκοντα από ένα κόμμα αυτό θα ήταν το ΑΚΕΛ. Όσον αφορά τα άλλα κόμματα της Κύπρου δεν υπάρχει σε αυτά ούτε καν η δυνατότητα για τέτοια κομμουνιστικά καθήκοντα γι΄αυτό και δεν θα αναφερθούν καθόλου. Ωστόσο το ερώτημα είναι αν έχει εν τέλει το ΑΚΕΛ στο δημόσιο λόγο και στις πολιτικές του αποφάσεις την εκπλήρωση αυτών των καθηκόντων. Η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη: το ΑΚΕΛ δεν έχει τέτοια πολιτικά καθήκοντα και αυτό το κάνει να αποδεσμεύεται από την φύση ενός κομμουνιστικού κόμματος.
Το κομμουνιστικό κόμμα συγκεντρώνει δυνάμεις από τα λαϊκά στρώματα με σκοπό την σοσιαλιστική επανάσταση. Πώς το ΑΚΕΛ συγκεντρώνει τις δυνάμεις της εργατικής τάξης της Κύπρου όταν μετανάστατες, εργάτες, αγρότες, συνταξιούχοι, χαμηλόμισθοι, αυτοαποσχολούμενοι είναι μονάδες σε ένα ανελέητο οργανωμένο καπιταλιστικό σύστημα;
Πώς είναι δυνατόν να συγκεντρώσει τα λαϊκά στρώματα μια πολιτική δύναμη κάτω από μια επαναστατική μαρξιστική/λενινιστική θεωρία όταν ακόμα στον δημόσιο διάλογο και στις πολιτικές του αποφάσεις ακυρώνουν την μαρξιστική/λενινιστική θεωρία και μαζί το πρόταγμα της δικτατορίας του προλεταριάτου;
Η αντίθεση με την οποία το καπιταλιστικό σύστημα διατηρεί την κυριαρχία του είναι η αντίθεση κεφάλαιου-εργασίας. Το καπιταλιστικό σύστημα είναι το κεφάλαιο που εκμεταλλεύεται τις παραγωγικές δυνάμεις για το κέρδος.
Το ΑΚΕΛ ως πολιτικό κόμμα και δη κομμουνιστικό δεν θα έπρεπε να πάρει θέση ποιό από τα δύο τελικά υπερασπίζεται, το κεφάλαιο ή την εργασία; όταν όμως τα οικονομικά προβλήματα της Κύπρου είναι εκτός επιθυμητής πορείας, τώρα που έχουν προτεραιότητα οι διαδικασίες για την λύση του κυπριακού προβλήματος, τώρα που η κοινωνία χρειάζεται άμεσες λύσεις και ελαφρύνσεις για τυχόν περικοπές και φόρους, το πρόταγμα για όξυνση της ταξικής πάλης και της οργάνωσης των εργαζομένων είναι δευτερεύοντα καθήκοντα.
Το ΑΚΕΛ δεν χρειάζεται να πάρει θέση γιατί την έχει ήδη πάρει. Το ΑΚΕΛ δεν είναι κομμουνιστικό κόμμα για να μπορεί να αλλάξει πολιτική γραμμή από την μια μέρα στην άλλη. Οι πολιτικές του αποφάσεις είναι δεκτές και σεβαστές εντός ενός αστικού διαχειριστικού πολιτικού προγράμματος.
Άρα, αυτό που απαιτείται στην Κύπρο είναι ένα κομμουνιστικό κόμμα. Ένα κόμμα που να μπορεί να έχει τα πολιτικά καθήκοντα που αρμόζουν σε ένα κομμουνιστικό κόμμα. Η ρήξη με το αστικό κατεστημένο της Κύπρου είναι η ίδρυση ενός κομμουνιστικού κόμματος και όχι το παιχνίδι κοινοβουλευτικής υπεροχής. Αρχικά πρέπει να επισυμβεί μια ρήξη με το υποτιθέμενο κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου που ονομάζεται ΑΚΕΛ. Εντός του ΑΚΕΛ υπάρχουν ασφαλώς βοηθητικά στοιχεία που θα μπορούσαν να θεμελειώσουν ένα τέτοιο πρόταγμα ίδρυσης κομμουνιστικού κόμματος. Το ότι υπάρχουν εντός του κόμματος κομμουνιστικά στοιχεία είναι αλήθεια και γεγονός αλλά δυστυχώς καταλύονται σε ένα πλέγμα που αποδεσμεύει ότι μαρξιστικό-λενινιστικό υπάρχει σε ένα κομμουνιστικό κόμμα. Η ίδρυση ενός Κυπριακού Κομμουνιστικού Κόμματος δεν σημαίνει διάλυση του ΑΚΕΛ αλλά να διασαφινιστεί ο διαφορετικός πολιτικός δρόμος ενός αστικού τύπου κόμματος και ενός κομμουνιστικού. Η όποια ίδρυση ενός κομμουνιστικού κόμματος αναπόφευκτα θα δημιουργήσει μια είδους σχέση με το ΑΚΕΛ η οποία θα χαρακτηρίζεται μόνο ως η πολιτική εναντίωση στον χαρακτήρα του ως ρεφορμιστικού, σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.
Η απαίτηση ίδρυσης ενός κομμουνιστικού κόμματος είναι η βάση πάνω στην οποία θα επισυμβούν σοβαρά πλήγματα στην κυριαρχία του αστικού κράτους. Δυστυχώς το ΑΚΕΛ δεν έχει ούτε τις πολιτικές βάσεις αλλά ούτε και την πρόθεση μια τέτοιας είδους επαναστατικής πολιτικής. Το ΑΚΕΛ εμμένει σε μια “ρήξη” εντός του αστικού κράτους, με τα μέσα του ίδιου του αστικού κράτους διατηρώντας έτσι την αποτελεσματικότητά του και την ισχύ του. Αν το ΑΚΕΛ υποστηρίζει την δημοκρατία εντός του φιλελευθερισμού πρέπει να γνωρίζει ότι μια τέτοια δημοκρατία είναι πάντοτε η αστική καταστολή της εργατικής τάξης με “πολιτισμένα” μέσα.
Η αναγκαιότητα της προλεταριακής επανάστασης είναι η νίκη και το τσάκισμα του αστικού κράτους. Στην Κύπρο είναι απαραίτητη μια τέτοια φωνή να ακούεται και να δρά. Μια τέτοια επίσημα πολιτική φωνή αυτή τη στιγμή είναι ανύπαρκτη χωρίς μορφή μα και χωρίς περιεχόμενο.
fristuti 